موضوع آزاد گذاشتن بیماران کرونایی که به گفته مسئولان بهداشت و درمان به صورت مداوای سرپایی به قرنطینه خانگی فرستاده می شوند از مصادیق بارز و مشخص فقدان مدیریت بیماری در خوزستان است.
این روزها نام خوزستان به واسطه شدت و حدت ابتلا و مرگ و میر ناشی از بیماری کرونا به صدر اخبار کشور و رسانه های خارجی آمده است.
همانطور که روشن است دانشگاه علوم و پزشکی جندی شاپور با ریاست دکتر فرهاد ابول نژادیان به صورت مستقیم مسئولیت حفظ سلامتی شهروندان را عهده دار است. طی روزهای اخیر آمار مبتلایان به بیماری کرونا در خوزستان تقریبا ربع جمعیت مبتلایان کشور و مرگ و میر ناشی از آن نیز تقریبا به نیمی از تلفات کشور رسید. اگر در چنین شرایطی عملکرد یک مجموعه مورد نقد واقع نشود پس ابزار نقد برای چه شرایطی در اختیار کنشگران اجتماعی قرار گرفته است.
پیش از همه لازم است به این مساله مهم اشاره شود که اگر نقدی به مجموعه درمان در خوزستان می شود قطعا به معنای نادیده گرفتن زحمات کارکنان و پزشکان شاغل در بیمارستان ها نیست بلکه انتقاد ناظر بر عملکرد مدیران و تصمیم گیران بوده و طبیعتا تمامی کنشگران اجتماعی قدردان جهادگران عرصه سلامت شهروندان هستند و خواهند بود.
مدیران بخش درمان خوزستان می گویند تعداد آمار بالای مبتلایان به دلیل افزایش نمونه گیری و سنجش سلامت همراهان و مرتبطان با بیماران کرونایی بوده است که برای اهل اندیشه به تنهایی قابل پذیرش نیست بلکه در این روزها بنابر گفته و تایید مسئولان علوم پزشکی دانشگاه بسیاری از بیماران به صورت مداوای سرپایی به قرنطینه خانگی هدایت می شوند در حالی که امکانات در خوزستان محدود و معدود به تعداد مشخصی از زیرساختها از قبیل آزمایشگاه ها و بیمارستان هاست بنابراین چگونه می توان آمار بالای مبتلایان خوزستان را فقط به تعداد بالای آزمایشات وابسته دانست و قصوری را در این زمینه نپذیرفت!
آیا آمار چشمگیر مبتلایان در خوزستان صرفا به دلیل توان بالای تشخیص بوده است؟ پس باید اظهار کرد پیشرفت شگرف تشخیص بیماران سرپایی یا همان افرادی که در مراحل مقدماتی بیماری هستند، چرا باعث کنترل مرگ و میر ناشی از بیماری نشده است که خود جای سوال دارد. با این اوصاف و جهش زیرساختی خوزستان باید نگران عقب ماندگی سایر استانها باشیم که بیماران شان بدون تشخیص در خیابان های شهرها می چرخند!
موضوع آزاد گذاشتن بیماران کرونایی که به گفته مسئولان بهداشت و درمان به صورت مداوای سرپایی به قرنطینه فرستاده می شوند از مصادیق بارز و مشخص فقدان مدیریت بیماری در خوزستان است که مرتبط دانستن اعزام بیماران کرونایی به منازل بسیار عقلانی تر از تعداد بالای آزمایشات موارد ابتلا در ایجاد شرایط وخیم کنونی در تعداد بالای موارد مثبت بیماری کووید-۱۹ است.
بیماری که بدون نظارت قرار است هفته ها در قرنطینه خانگی باشد هیچ ضمانتی برای جلوگیری از خروجش از منزل وجود ندارد و روشن است فرد بیمار با علائم سرپایی که طبیعتا علایم سختی از بیماری را نیز بروز نمی دهد، برای امورات روزمره اش در خیابان های شهر به گردش آزادانه پرداخته و باعث ابتلای جمعیت بیشتری شود.
بنابراین پیشنهاد می شود مدیران حوزه سلامت بیش از مانور برروی افزایش آزمایشگاه و توجیه تزاید بیماران مبتلا به کرونا، راهکاری برای کنترل بیمارانی که درون خیابان های شهر جولان می دهند ارائه دهد.می
