جام باشگاه های آسیا که می تواند به گفته کارشناسان سنگ محک باشگاه های ایرانی باشد.
خبرنگار ورزشی تابا رسول جمشیدی– هر چند به طور رسمی لیگ برتر به پایان کار خود رسیده است اما سال فوتبالی به واسطه حضور سه نماینده ایران در جام باشگاه های آسیا تا چند روز دیگر ادامه خواهد داشت.
جام باشگاه های آسیا که می تواند به گفته کارشناسان سنگ محک باشگاه های ایرانی باشد و عیار تیم های لیگ برتری ما را مشخص کند؛ اما حواشی طوری رقم خورد که این فصل این رقابت ها فراتر از سنگ محک بود و بیانگر خیلی از نواقص در ساختار ورزش استان خوزستان گردید.
در این رقابت ها بسیاری از زخم های فوتبال باشگاه های ما که به واسطه مسکن های مقطعی آرام گرفته بودند سر باز نمودند و باعث شد فضای نامساعد فوتبال استان خوزستان را بیش از پیش در معرض قضاوت و نقد قرار بگیرد.
شاید تیم هایی که کمتر فرصت حضور در این مسابقات را پیدا می کنند از تمام لحظه های این دوره از مسابقات استفاده نموده و چه از لحاظ مالی و چه از لحاظ کسب اعتبار و تجربه، بهترین بهروری را دارند.
هر فصل که این مسابقات برگزار می شود به مانند تمامی تورتمنت ها از چند پدیده رونمایی می شود امسال نیز در شرق قاره کهن چند تیم چینی با بهره گیری از بازیکنان تراز اول جهانی و با صرف هزینه های گزاف به عنوان پدیده ظاهر شده اند و مسیری را که گوانژو چند سالی ست شروع کرده را در پیش گرفته اند و به احتمال یقین جای دیگر تیم های سرشناس غرب و شرق آسیا را خواهند گرفت.
اما در غرب، همگان شاهد پدیده ای نو ظهور در فوتبال آسیا شدند که با کمی تبلیغ می توان این تیم را به عنوان پدیده ای جهانی به تمامی فوتبال دوستان معرفی نمود.
پدیده اما نه به واسطه بروز نتایج فوتبالی، بلکه به خاطر شرایط منحصر به فردی که در این مسابقات دارد.
پدیده ای که در بالاترین سطح قاره آسیا درگیر مسابقات است فقط همین و دیگر هیچ!
استقلال خوزستان نام این پدیده ماست، پدیده ای که بازیکنانش به غیر شب قبل از مسابقه در لیگ قهرمانان آسیا ، کادر فنی و سایر هم تیمی هایشان را نمی بینند! وهمان طور که اشاره شد در لیگ قهرمانان در مرحله حذفی حضور دارند!
برای روشنتر شدن موضوع توجه شما را به آماری که سرمربی المان در جام جهانی ۲۰۱۴ درمورد برگزاری جلسات آنالیز قبل از بازیها منتشر کرده بود جلب می کنیم.
یواخیم لو ۴۰۰ صحفه آنالیز از حریفان تهیه کرده بودند و ۱۸۰ ساعت در طول اردوها جلسه فنی برگزار می کرد.
با هر بازیکن به واسطه اهمیت آن پست بیش از ۳۰ ساعت جلسه توجیهی به صورت انفرادی برگزار می کرد، و البته جلسات فنی بین اعضاء کادر فنی که به صورت روزانه و بعد از هر تمرینی به مدت دو ساعت دایر بود.
اما پدیده این روزهای آسیا به دنبال جام می دود؛ اما دریغ از یک جلسه تمرین، یک جلسه آنالیز فنی تیم خود و تیم های حریف!
اما این پدیده دوست داشتنی در کسب این لقب تنها نبوده همه دوستان مدیر و دست اندرکاران فوتبالی و غیر فوتبالی در طی کسب این مقام نامیمون که دستی بر آتش داشتند، آنهایی که پول بازیکنان و کادر فنی را تامین نکردند، آنهایی اسپانسر جذب نکردند و خصوصا آنهایی که اسپانسرهای موجود را فراری دادند تا کار به جایی برسد که هزینه تهیه بلیط هواپیما هم کاری ناممکن به نظر برسد.
و اردوهای پیش از بازی ها لغو و بازیکنان از منازل خود مستقیم راه استادیوم را درپیش می گیرند و برای بازی های خارج از کشور هم قید تمرین و تطبیق با حال وهوای کشور میزبان را می زنند و در آخرین لحظات و پا درمیانی ریش سفیدان فقط برای حفظ آبروی ملی در میدان مسابقه حاضر می شوند!
اما واقعا به این مدیریت که توانایی به وجود آوردن چنین پدیده وارونه ای را دارند باید چه جایزه ای داد یا روی کدام فرش قرمز باید با آنها قدم زد؟
