اعتراضات دی ماه گذشته کشور های اروپایی و آمریکا و سایر کشورهایی که در تقابل با جمهوری اسلامی هستند را مجاب کرده است که عرصه را بر نظام جمهوری اسلامی تنگ تر کنند، آنها بر این اعتقاد هستند که مشکلات عدیده ای اعم از اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی مردم ایران را آزار می دهد ، بهترین نمونه آن اعتراض گسترده در ده ها شهر ایران در ماههای اخیر می باشدو در نتیجه این را بهترین فرصت می دانند که ایران را وادار به عقب نشینی کنند و در نهایت آخرین ضربه جدی را وارد کنند. آنها فکر می کنند اگر امتیازات کشور ایران در برجام نبود زود تر به مقاصد خود می رسیدند.
مقام رهبری بارها یادآور شده اند که آمریکا بد عهد است و نمی شود به عهد و پیمان آن کشور اعتماد کرد و اگر در مقابل آمریکا در مسئله هسته ای عقب نشینی کنیم مسئله موشکی را پیش می کشند و اگر از مسئله موشکی عقب نشینی کنینم مسئله حقوق بشر را پیش می کشند و به همین ترتیب تا استحاله نظام جمهوری اسلامی در سیاستهای جهانی پیش خواهند رفت.
پس چاره چیست ؟
واقعیت این است که کشور ما با مشکلات عمیقی دست به گریبان است. اقتصاد کشورهای اسلامی هم پیمان چون سوریه ، عراق ، یمن تقریبا نابود شده و قابل اتکا نیستند و توان همراهی با ما را ندارند ، و در داخل مشکلات عمیق اقتصادی از جمله اینکه واحد های کسب و کار ، تعطیل یا نیمه تعطیل یا ضرر ده هستند ، بحرانهای کارگری بر کسی پوشیده نیست ، تولید با کیفیت پایین و غیر استاندارد ، نا کارآمدی سیستم بانکی ، نظام اداری قاچاق سازمان یافته و مدیریت ضعیف و همچنین اختلاسهای کلان و فساد اقتصاد را غیر رقابتی کرده است و از طرفی بی ثباتی در داخل و تهدید های جهانی مانع سرمایه گذاری قابل توجه می شود.
دورنمای اقتصاد مقاومتی بیانگر امید چندانی برای برون رفت از این بحران های عظیم نیست ، ده ها میلیون نفر زیر خط فقر و میلیون ها نفر بیکار از پیامد های این شرایط است و این موضوع از کشورهایی که بهبود شرایط ما را نمی خواهند پنهان نیست و نیاز به جاسوسی و جمع آوری اطلاعات محرمانه از طرف آنها نمی باشد.
از طرفی قرار بود ما پرچم توحید را در سراسر گیتی به اهتراز در آوریم، آیا در کشور ما از اخلاق توحیدی و رفتار توحیدی چیزی قابل دفاع برای عرضه در جهان امروز باقی مانده است، رفتارهای شرک آلود و اخلاق مبتنی بر شرک و بی صداقتی برخی مسئولان شیرازه اعتماد اجتماعی را از هم پاشیده.
با این وجود خیرخواهان توصیه نمی کنند از توانمندی هسته ای خود دست بکشیم و یا داشتن قدرت موشکی را منوط به رضایت آمریکا و صلاحدید دشمن کنیم و یا تفسیر آمریکا از حقوق بشر را سرلوحه سیاست خودمان قرار دهیم.
می بایست قانون اساسی را تمام و کمال سرلوحه سیاست خود قرار دهیم و صدای دلسوزان را بشنویم، حصرها را بشکنیم، قدرت را عادلانه بین همه جریانات سیاسی در چارچوب قانون اساسی به نسبت پایگاه اجتماعی آنها توزیع کنیم.
قوه قضائیه، شورای نگهبان، صدا و سیما و دیگر نهادهای انتصابی را از تسلط یک جناح سیاسی که توانش در حل مشکلات و پیشبرد اهداف نظام بر همگان مشخص است آزاد کنیم. بگذاریم با انتخاباتی آزاد مجلس و دولت، تبلور اراده واقعی ملت ایران باشد، حوزه و مراجع را هزینه نظام سیاسی نکنیم و کل حیثیت مذهب شیعه را یکجا هدر ندهیم، آشتی ملی که خیرخواهانه مطرح شده است جدی بگیریم.
-اگر آمریکا و بدخواهان قابل اعتماد نیستند، مردم ایران که قابل اعتماد هستند، پس به توصیه ناصحان گوش کنیم ، این توصیه ها جامعه را در مقابل فشارهامصونیت می بخشد و مقاومت جانانه مردم را در مقابل زیاده خواهی بیگانه توجیه می کند در این صورت کشورهای بیگانه در مقابل اتحاد و یکدستی مردم از توطئه بیشتر ناامید می گرداند، در غیر این صورت با وجود شرایط فعلی دلیل منطقی برای مقاومت در مقابل فشارهای جهانی برای مردم شریف ایران باقی نمی ماند، اگر به مردم خودمان اعتماد کنیم و خیرخواهی دلسوزان را بشنویم اهمیت زیادی ندارد سرنوشت برجام چه خواهد شد اما بیم آن داریم برای حفظ نظام به جای اعتماد به مردم خودمان مجبور شویم به بیگانه باج دهیم.
جناب برادر بزرگوار ملک خدایی
کجای کار تشریف دارید برخی دور از چشم ملت نجیب ایران به بیگانه باج داده اند هر بار که عرصه حکومت داری را تنگ دیده اند باج داده اند اما در ظاهر همان حرف ها و اشارات مقاومت گونه را تکرار کرده اند غافل از اینکه ملت ایران اگر چه از نظر اقتصادی و معیشتی خیلی خیلی از بزرگان قوم عقب هستند اما از نظر تحلیل سیلسی بسیار جلوتر از داعیه داران سیاست داخلی و خارجی کشور هستند خوب میدانند که سیاست یعنی چه .و نیک میدانند برای برخی به ظاهر دلسوزان نه اعتبار حوزه مهم است نه اقتدار دانشگاه آنها فقط حفظ خویش را مد نظر و اهتمام دارند. هشدار حضرتعالی که در مسندهای سیاسی بوده اید خیلی دیر بنظر میرسد اگر چه میدانم که مصلحت جز اینگونا نوشتار نیست زیرا که بر چسب های آماده برای تبدیل عناصر خدوم به جاسوس های بیگانه کم نیستند و تقیه شما در نوشتار قابل فهم و درک است
اما سوال اساسی اینجاست که بنظر شما این بازی پوسیده و نخ نمای برخی تا کی میتواند دوام و بقا داشته باشد ؟تا کی ملت ایران نامحرم اسرار هستند و …….. مخزن الاسرار و مصلحین بلا شک محسوب میشوند ؟آیا رسالت دانایان جز این است که پرده را کنار بزنند و شفافیت عملکرد مدیران نظام را برای مردم تنویر نمایند ؟