– بیماری تب کنگو یک بیماری همراه با خونریزی و تب شدید است. این بیماری به وسیله کنه از دام به انسان متقل می شود.
– از آنجائیکه اولین موارد شناخته شده این بیماری در شبه جزیره کریمه در روسیه و به دنبال آن در کشور کنگوی آفریقا اتفاق افتاده است، این بیماری به نام تب کریمه کنگو نامگذاری شده است .
– شیوع بیماری تب کریمه کنگو، بیشتر در فصل گرم سال (اواسط بهار تا اواخر تابستان) همزمان با فصل فعالیت عامل بیماری یعنی کنهها میباشد.
– افرادی که بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند عبارتند از دامداران و کشاورزان، کارگران گشتارگاهها و قصابان، دامپزشکان، کارکنان، پرستاران و پزشکان مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستانها و کارگران رستورانها.
– مهمترین راه انتقال این بیماری تماس با حیوان آلوده است.
– سایر راههای انتقال عبارتند از انتقال از طریق نیش کنه، دستکاری و له کردن کنه با دست، تماس با دامهای آلوده (تماس با خون و ترشحات لاشه دام بیمار در زمان ذبح)، تماس با ترشحات، خون، تنفس و نمونه بافتی افراد مبتلا.
– علایم تب کریمه کنگو و ظهور عوارض بیماری، بسته به راه انتقال آن متفاوت است. علایم این بیماری در فاصله زمانی ۱ تا ۳ روز بعد از انتقال از طریق گزش کنه و ۵ تا ۷ روز بعد از انتقال از طریق خون و ترشحات آلوده حیوان نمایان میگردد. دوره نهفتگی این بیماری حداکثر تا دو هفته می باشد.
– علایم تب کنگو قبل از خونریزی: سر درد شدید، تب و لرز، درد عضلانی به ویژه در پشت و پاها، احساس گیجی، درد و سفت شدن گردن، درد در ناحیه چشمها و حساسیت به نور، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و درد شکم، بی اشتهایی، تب شدید که بسته به شدت بیماری بین ۳ تا ۱۶ روز طول میکشد، تورم و قرمزی صورت، گردن و قفسه سینه، احتقان و پرخونی خفیف حلق و کام، تغییرات قلبی و عروقی شامل کاهش ضربان قلب و کاهش فشارخون
– علایم تب کنگو بعد از خونریزی: مرحله بعد از خونریزی کوتاه بوده، بعد از روز سوم تا پنجم بیماری آغاز میگردد، این مرحله بین ۳ تا ۱۰ روز (متوسط ۴ روز) طول میکشد. علایم شامل خونریزی پوستی در اندامهای بالای بدن مانند زیر بغل، زیر پستانها در زنان، خونریزی از بینی و لثه و گوشها، خونریزی رحم و خونریزی از مجاری ادرار.
– با توجه به اینکه ایران در منطقه بروز بیماری تب کریمه کنگو قرار دارد و این بیماری از گذشته در کشور وجود داشته است، همچنین واکسن مقابله با این بیماری وجود ندارد و دام ها هیچ علامت مشخصهای در این زمینه ندارند. تنها راه پیشگیری از این بیماری، آموزش است.
– لازم به ذکر است، دام های کشتار شدهای که مهر دامپزشکی دارند بدون این بیماری هستند.
– توصیه های زیر به منظور پیشگیری از شیوع بیماری عبارتند از: جلوگیری از ذبح غیر اصولی و غیر بهداشتی دام، خرید و تهیه گوشت مورد نیاز از محلهای مطمئن و تحت نظارت دامپزشکی، پرهیز از مصرف گوشت و جگر تازه، پرهیز از تماس با کنه، خودداری از رفت و آمد در محلهای کشتار غیر مجاز، استفاده از دستکش و وسایل حفاظتی مانند چکمه، کلاه و عینک برای افرادی که با دام سر و کار دارند، استفاده از تمامی وسایل حفاظتی و ایمنی در بیمارستانها و پرهیز از خوردن گوشت و جگر خام یا نیمه خام که به طور کامل پخته نشده است.
