محسن بابادی– آری مسابقات مرحله مقدماتی جام جهانی فوتبال با تمامی سختی ها و البته موفقیتی بی سابقه که کسب ۶ پیروزی ۴ تساوی و مجموع ۲۲ امتیاز را در پی داشت برای تیم ملی کشورمان به پایان رسید. آن هم ۲ هفته مانده به پایان رقابت ها و بعنوان تیم نخست گروه.
تیم ملی کشورمان نقاط قوت بی شماری داشت که همگی شما بخوبی اشرافیت داشته و به کررات آنها را در مقالات این حقیر و همچنین سایت ها و روزنامه های گوناگون خوانده اید. اما انتقادات فراوانی نیز بر عملکرد کیروش وارد بوده که در صورت برطرف نشدن، کما فی السابق در روسیه توریستی بیش نخواهیم بود. در ذیل به گوشه ای از آنان اشاره نموده ام:
کیروش می بایست در وهله اول ارتباطش را با مربیان زحمتکش ایرانی که پرورش دهندگان اصلی چنین بازیکنان آماده ای هستند بیشتر و بهتر نموده و حتی الامکان نظرات و راهکار های آنان را نیز بشنود. در مورد عمل کردن یا نکردن به آنها دیگر تشخیص ایشان ملاک عمل خواهد بود. نکته بعدی استفاده از ۱ یا ۲ دستیار جوان ایرانی در کادر فنی خویش جهت تجربه اندوزی و ارتباط موثرتر با بازیکنان در اردو ها و تمرینات طاقت فرسای پیش رو است.
نکته مهم تر برگزاری کلاس های آموزشی برای مربیان ایرانی تحت عنوان راهکار های موفقیت های ۶ ساله تیم ملی در بعد فنی، بدنی و روانی توسط کیروش است. زیرا تا وی در دسترس بوده و از بودجه این کشور حقوق و مزایا دریافت می نماید، میبایست این تجربه گرانبها بومی سازی شده و با انتقالی سینه به سینه در پیکره فوتبال کشورمان تزریق شود. البته امکان این کار از جانب کیروش بعید به نظر می رسد، اما با رایزنی هیچ کاری ناشدنی نیست.
اما مهمترین این نکات مباحث فنی را شامل می شود. همانطوری که همه می دانند، تیم ملی و حتی باشگاه های ایران تاکتیک های پرسینگ از مناطق مختلف زمین همراه با دفاع لایه ای، نفر به نفر، منطقه ای، من تو من، اتوبوسی و انواع و اقسام آن را از بر شده اند. اما آیا در جام جهانی نیز این پلان می تواند تنها کلید موفقیت تیم کشورمان باشد؟ مسلما خیر.
زیرا اگر چنین بود می بایست در جام جهانی ۲۰۱۴ منجر به کسب نتایج بهتری می شد. البته این موارد می تواند نیمی از راه موفقیت را طی کند، اما تنها سعی در گل نخوردن و گرفتن تساوی یا باخت با تعداد گل های کمتر برای ما دردی را در جام جهانی ۲۰۱۸ دوا نمی کند.
پس می بایست راهکار های دیگری را اتخاذ نمود تا اگر توانستیم در گل نخوردن موفق شویم، آنگاه بتوانیم در کارهای تهاجمی نیز کاری از پیش ببریم. لذا آنچه مسلم است، می بایست کیروش در ماه های آتی و در دیدار های متعدد تدارکاتی که نقطه عطفی در روند آماده سازی تیم ملی محسوب می شود، روی این موضوع بسیار تمرکز کند.
مورد دیگری که میبایست در روسیه به داد تیم ما رسیده و تبدیل به نقطه قوت یوزپلنگ ها شود، بحث آمادگی جسمانی و ۱ بدنسازی عالی جهت رساندن سطح بازیکنان به استاندارد های روز دنیاست. همان کاری که کیروش در ۲۰۱۴ در اجرای آن موفق بود و میبایست این بار نیز در کنار سایر پارامترها به این مورد توجهی ویژه نماید. مورد بعدی مربوط به اتخاذ سیستم های جایگزین جهت چیدمان بازیکنان در شرایط متفاوت بازی ها است. چیزی که در بازی های اخیر برای ما کمی مشکل ساز شده بود.
از موارد کلیدی دیگر میبایست به فرصت دهی و تست گیری از بازیکنان متعدد جهت پر نمودن جای خالی بازیکنان اصلی ( محروم یا مصدوم احتمالی ) اشاره نمود. در حقیقت کیروش میبایست در جام جهانی ۲ تیم آماده و هم سطح داشته باشد تا دستش برای هر نوع تغییر آرایش و تعویض کاملا باز باشد.
مورد حیاتی آخر نیز می تواند در خصوص اشکالات موجود در نحوه سرعت انتقال بازی باشد. تیم کیروش در انتخاب تاکتیک های مختلف جهت انتقال بازی از فاز دفاع به حمله عملکرد خوبی دارد، اما در فاز حمله به دفاع با مشکل مواجه است.
از سوی دیگر موقعی که تیم ما در فاز دفاع به حمله قرار می گیرد در دفاع از دروازه خودی بسیار آسیب پذیر شده و بازگشتی کند همراه با نوعی از هم گسیختگی در عملکردش مشاهده می شود و این می تواند بهترین فرصت جهت استفاده تیم هایی که بازیکنانی خلاق و سرعتی در اختیار دارند باشد.
اگر تیم کشورمان بخواهد با روند فعلی در بزرگترین آوردگاه فوتبال مقابل تیم های تراز اول دنیا قرار بگیرد، بدون شک لطماتی جبران ناپذیر متحمل خواهد شد.
محسن بابادی…مفسر و تحلیلگر فوتبال
