زاگرس گاهواره تمدن بشری و با داشتن جغرافیای ویژه و منابع طبیعی، خدادادی و معادن فراوان یکی از غنی ترین نقاط ایران زمین است.
کهن ترین تمدنهای بشری از ایلامیان تا پیدایش هخامنشیان و کورش کبیر بیانگر وجود انسانهایی با هوش سرشار، تلاشگر و با اصالت است که این منطقه به لحاظ توسعه یافتگی و رشد در سند چشم انداز توسعه ایران اسلامی دارای جایگاهی مناسب و درخور و شان این مردمان نجیب با استعداد نبوده است.
چرا با اینکه بیش از ۴۰ سال از انقلاب اسلامی و شعار فقر زدایی و توسعه یافتگی می گذرد اما انشان گهواره تمدن و مردم آن هنوز از کمبودهای فراوان معیشتی و نیازهای اولیه جوامع بشری رنج می برند. وجود دولتمردان کم تلاش و نالایق و یا وکیلان و نمایندگان بی مسولئیت و شعار زده و کم سواد و ناآگاه که باعث گردیده هیچگاه مشکلات اساسی ایذه و باغملک حل نشوند.
مردمان انشان و مناطق مستعد ایذه، باغملک، دهدز، قلعه تل، میداود، صیدون، سوسن، مرغا و ابولعباس تنها و تنها یک درد دارند و آن ایجاد اشتعال پایدار با وجود اینهمه استعداد انسانی و منابع و معادن خدادادی می باشد و به نظر می آید اگر طی این ۴۰ سال یک یا چند کارخانه تولیدی در این مناطق ایجاد می شد، نه تنها مشکلات جوانان حل می شد بلکه گام اساسی و بلندی بسوی توسعه پایدار و رشد مردمان این مناطق برداشته می شد.
پس تنها راه برون رفت ایذه و باغملک ایجاد اشتغال پایدار با بهره گیری از پتانسیل های خدادادی این مناطق است و بس و به نظرم نماینده آینده هیچ مطالبه ای جز همین خواسته نباید داشته باشد. به امید ایرانی آباد با مردمانی شاد!
طهمورث طالبی دی ماه ۹۷
