همایش «بررسی اثرات اجتماعی احداث سد گتوند» با همت جمعی از اصحاب رسانه استان خوزستان عصر پنجشنبه گذشته حالی برگزار شد.
اینکه چرا آنها که مستقیما در شکل گیری این ابر فاجعه مهندسی نقش داشته اند، از پاسخ به افکار عمومی طفره می روند، سوالی است که چندان در یافتن پاسخش نمی توان به پیچیدگی رسید.
باید قبول نمود که شیرازه وزارت نیرو بگونه است که همه تلاش می کنند تا در پوشانیدن خطاهای مهندسی بهم کمک کنند وگرنه بایستی ظرف سالهای گذشته شاهد حداقل مواردی برای ماندگاری در تاریخ از سین جین کردن ها و تشکیل پرونده باشیم و یا لااقل گزارشی از تشکیل پرونده و اقناع افکار عمومی که :«بله این مقدار اموال و امکانات و سرمایه ملی به علل مشخص از بین رفتند و دلایل اش چنین و چنان بود»!…اما دریغ!
باری این اتفاق در ساختار مجلس هم گوئی به فراموشی سپرده شده است به گونه ای که با کمال تاثر کسانی کاندیدای وزارت نیرو می شوند که عموما در ساختار مهندسی وزارت نیرو مثل شطرنج جایشان عوض می شود و بسیاری از آنها چه در تهران و خوزستان یا در اصفهان و یزد و تهران رفیق و دوست و تکیه گاه یکدیگرند و بنا به شرایط هم بلدند: چگونه با افکار عمومی استانهای خودشان بازی کنند!
شاید طرح سوال از سوی دکتر همایون یوسفی در خصوص مسائل «سد گتوند» که اخیرا موجب پاسخگوئی کلیشه ای رضا اردکانیان وزیر نیرو و تئوریسین سدسازی کشور ( بویژه سد گتوند) و پروژه های انتقال آب، در مجلس شورای اسلامی گردید از جمله قطعات بیادماندنی از تاریخ قوه مقننه باشد.
از معدود پرسشهای تاریخی خواهد بود که چگونه: پس از دهسال هنوز در مورد نحوه محاسبات و مطالعات سد گتوند کسی چیزی از زبان کارشناسان وزارت نیرو به صورت مدون و مکتوب نباید در اختیار افکار عمومی قرار دهد؟حتی هنوز هم هستند کارشناسانی که در بدنه مدیریت وزارت نیرو از پروژه سد گتوند دفاع نموده و فاجعه نمک آن را دستمایه و ساخته و پرداخته مطبوعات و رسانه ها می دانند و مدعی می شوندکه: «اینطور هم نیست که می گویند…اغراق شده»!
دکتر همایون یوسفی در سخنان خود در گردهمایی بررسی اثرات احداث سد گتوند از این فاجعه مهندسی و زیانهای وارده به سرمایه های ملی به عنوان: «بدتر از همه اختلاس ها» یاد می کند!
در حقیقت می بایستی پس از دهسال سرانجام دستگاهی متولی پاسخ به افکار عمومی شود البته پس از این همه مدت خودبخود یک سوال دیگر را به ذهن متبادر می شود که: چرا ظرف دهسال گذشته به کنکاش و سوال در مورد این فاجعه مهندسی پرداخته نشده و هرچه بوده تاکنون پیگیری و جستجوی رسانه ای بوده است؟
جالب اینکه همایشی که علی القاعده می بایستی از سوی وزارت نیرو و دهها دستگاه مرتبط با آن، برگزار می شده و به بررسی تبعات زیست محیطی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی این فاجعه مهندسی می پرداختند از سوی جمعی از رسانه ها برگزار می شود و مسئولان محلی هم آن را تحریم می کنند!
چنین دورنمای تلخی مبین آن است که اگر روزی بتوان به آرشیو مهندسی دستگاه وزارت نیرو و شعبات محلی آن رسوخ نمود آنگاه می توان به اطلاعات ذی قیمتی از اتلاف منابع ملی پی برد. در چنین شرایطی براحتی می توان مقایسه نمود که فاجعه اتلاف سرمایه در پروژه هائی مثل شاهکار سد گتوند دهها برابر بدتر از اختلاسهائی است که منجر به صدور رای اعدام شده است!
تمامی یادداشت های منتشر شده در تابا؛ صرفا دیدگاه های شخصی نویسندگان و برای اطلاع رسانی هستند.
