دکتر رجبعلی کرد– تایید صلاحیت کاندیدای جبهه اصلاحات جناب آقای دکتر مسعود پزشکیان را از هر منظری که بررسی کنیم فرصتی گرانبها برای نظام و کشور تلقی می شود و رد صلاحیت تنها کاندیدای اصلاحات صدالبته خسارت سنگینی برای کشور بود. این تایید صلاحیت بستر رقابت را برای دو جناح کشور فراهم کرد که بیش و کم هردو جناح سیاسی را با چالشهایی مواجه می کند که در این یادداشت بیان خواهد شد.
اول برای اینکه مزیت و فرصت بدست آمده تایید صلاحیت این چهره شاخص اصلاح طلب که حق طلبی و تقوای سیاسی و تعهدش بر اصلاح طلبی و تخصصش می چربد بهخوبی تبیین شود مروری اجمالی بر رد صلاحیتش در دوره قبل می کنم. در ادامه طرح یکدست سازی و خالص سازی بسیاری از چهره های اصلاح طلب و رای آور در دوره های قبلی انتخابات مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری به صورت گسترده رد صلاحیت شدند بطوریکه جبهه اصلاحات حداقلهایی هم نداشت که وارد رقابتهای انتخاباتی شود.
لذا در رقابتهای انتخاباتی شرکت نکردند و جناح بدون رقیب جدی و مورد حمایت اصلاح طلبان با حداقل مشارکت و کمترین میزان آرا پیروز شدند و نتایج مصیبت بار و خسارتهای آن را دیدیم و دیدند. از همه تاسفبار تر عدم تایید این چهره ی نام آشنای مصلح و متقی و خدمتگزار این نظام بود.
این بار و با درس عبرت از رویه قبلی کاندیدای رد صلاحیت شده دوره قبل را تایید کردند و قبل از اینکه لطفی در حق ایشان یا جبهه اصلاحات کرده باشند به نظام جمهوری اسلامی خدمت کردند و امیداست که این یک اقدام تاکتیکی نباشد بلکه به عنوان یک سیاست راهبردی مبنای کار برای تمام انتخاباتها باشد چرا که تایید صلاحیت افراد با گرایشها و رویکردهای متفاوت نقش تعیین کننده در حفظ جمهوریت و مقبولیت و مشروعیت نظام دارد. پس از چند دوره انتخابات سرد و کم رونق با رقابتهای درون جناحی این بار بناست یک رقابت جدی میان دو جناح بزرگ سیاسی کشور بار دیگر رقم بخورد که برای هر دوجناح یک چالش جدی است.
یکم) چالش اصلاح طلبان: این جبهه در عین حالی که در اکثر انتخاباتها با اقبال خوب مردم مواجه بودند و در بعضی از رقابتها رکوردشکنی کرده و با اختلاف فاحش و چشمگیر پیروز شدند دچار آسیبهایی شدند که در جای خود باید بررسی و تحلیل و مورد ارزیابی قرار گیرند. یکی از آسیبهای جدی مربوط به جناح رقیب بود که با اقدامات خود مانع بزرگی را ایجاد میکرد و البته نمی توان همه موانع و تضاد و تعارضات و بحرانهایی که ایجاد شد را به جناح رقیب نسبت داد و آن بخشی هم که از ناحیه آن جناح بود نمی توان همه آن را لجاجت و جناح بازی نامید گرچه مواردی هم ممکن است که این چنین می بود.
اما بخش عمده آن تداخلات کاری مربوط به قوانین یا تفسیر از قوانین بود که بر همین اساس بحث تغییر و اصلاح موادی از قانون اساسی را دامن زد و هنوز هم مبتلابه کشور است و قطعا” این تعارضات در صورت پیروزی پزشکیان به طرق مختلف بوجود خواهد آمد. چالش عمده تر تا مرحله ی پیروزی به خود اصلاحات و اصلاح طلبان بر می گردد. همان طور که بارها در نوشته ها و گفته های صاحبنظران اصلاحات گفته شده و تکرار می کنم که رقیب اصلی این جبهه عدم مشارکت مردم است.
در زمان مشارکت حداکثری مردم چهره شاخص اصول گرا در تهران نفر سی ام یا سی و یکم شده بود و در مشارکت حداقلی آن چهره جزء نفرات اول بود. در این مقطع حساس که بخش زیادی ازمردم دچار یک ناامیدی و یاس شدند و مسایل و مشکلات و اعتراضاتی در این چند سال بوجود آمد بخشی از همین مردم از دو جناح ناامید شدند که چالشی بزرگتر برای اصلاح طلبان است چراکه رای اکثر اینها متعلق به اصلاح طلبان بود.چالش بعدی اصلاح طلبان این است که در این چند سال تقریبا” از بدنه مردم جدا شدند.
از یک طرف بخاطر حفظ منافع و امنیت ملی و امنیتی شدن فضا در زمان اعتراضات یا صلاح ندیدند یا اجازه داده نمیشد که اظهار نظر صریح کنند و فقط به چند بیانیه کلی اکتفا کردند و بعد از آن هم ارتباط اثربخشی با مردم نداشتند و می توان گفت تا حدی این بستر هم فراهم نبود و پس از این گسست و فاصله، در این زمان کوتاه به صحنه آوردن مردم و ایجاد شور و نشاط انتخاباتی همانند دهه های هفتاد و نود کاری بسی دشوار است.
یک آسیب جدی دیگر خاطره منفی مردم از بخشی از اصلاح طلبان که در دولت اعتدالی رخ داد و بنام اصلاحات تمام شد. در آن دو دولت افرادی که اعتقادی به اصلاحات نداشته یا تعلق خاطر کمی داشتند مسولیتهایی گرفتند و بجای تعامل ، مماشات را پیشه کرده و بجای اینکه به شعارهای انتخاباتی و عهدی که با مردم بسته بودند وفادار بمانند در فکر حفظ میز و جایگاه خود بودند بطوریکه بخشی از نیروهای متخصص و کارآزموده و با تجربه و اصلاح طلب واقعی کنار گذاشته شده و از آنها استفاده مفید نشد
دوم) چالش اصول گرایان: وضعیت اصول گرایان با تایید کاندیدای شاخص اصلاحات بسی دشوارتر است. درست است که در غیاب چهره های اصلاح طلب پیروز شدند اما اگر به میزان آراء آنان بنگریم میبینم که از اقبال عمومی برخوردار نبوده و طبق قانون با کسب اکثریت آرا از آن حداقلها پیروز شدند و این یک پیروزی شکننده است خودشان نیز بر این امر واقفند گرچه به روی خود نمی آورند.
در یک زمانی که اصلاح طلبان رای بالایی آوردند روزنامه کیهان یک دوجین از ضعفها و کاستیهای را چاپ کرد و به اصلاح طلبان نسبت داد و بنده همان موقع به چند تن از دوستان آن جناح گفتم گیریم همه این موارد درست باشد ببینید شما چقد ضعف و کاستی و ناکارآمدی دارید که این جناح را با همه بدیهایش را بر شما ترجیح دادند. چالش عمده برای این جناح این است که دیگر شریک جرمی ندارند تا به گردن آن بیندازند وضعیت بغرنج این این سه چهار سال کشور ماحصل عملکرد این جناح است.
در سخنرانی ها و متینگها و مناظره های تلویزیونی باید پاسخگوی این وضعیت باشند و اگر مردم به این ضرب المثل عمل کنند که” آزموده را آزمودن خطاست” یک نه بزرگ به کاندیداهای این جناح خواهند داد. چالش بزرگ دیگربرای کاندیداهای اصول گرا، شخص شخیص دکتر پزشکیان است. اگر اصول گرایان از بعد ایجابی خیلی حرفی برای گفتن نداشته باشند قاعدتا” از بعد سلبی و برای فرافکنی باید نماد اصلاح طلبی یعنی دکتر پزشکیان را زیر سوال ببرند.
نمی خواهم پزشکیان رادر حد یک قدیس و معصوم معرفی کنم بهر حال انسانی پاک سرشت و پاکدست است اما ممکن الخطا. ولی چنانچه هر اصلاح طلب دیگری بجای وی می بود راست یا دروغ به حق یا ناحق زندگی فردی و عمومی و عملکردش را بشدت زیر سوال می بردند و از پنج طرف محاصره اش می کردند کما اینکه قطعا” ایشان را نیز به چالش می کشند اما دکتر پزشکیان منحصر به فرد است و از این جهت مورد تایید افکار عمومی است و از جهت سلامت نفس و تقید و تعهد و مسولیت پذیری و پاکدستی سرآمد است و هیچ برچسبی به او نمیچسبد و نه ایشان و نه حامیانش از این بعد نگرانی ندارند.
مخلص کلام این است که تایید پزشکیان به اقتدار و مقبولیت نظام افزود و چون رقابت جدی است چالشها یرای دو جناح وجود دارد و با توجه رویکرد اصلاح طلبی که در همه مقاطع مورد اقبال مردم بود چالش بیشتر متوجه جناح اصول گرا خواهد بود و اگر مردم با صندوقها قهر کنند آن جناح با همان درصدهای حداقلی که همیشه داشت و دارد پیروز خواهد شد وچنانچه مردم پای صندوقهای رای بیایند جبهه اصلاحات پیروز می شود.
رجبعلی کرد- کنشگر اصلاح طلب
