روزی باید به جوانان تبریک گفت،که جوان محور تصمیم سازی وتصمیم گیری کشور باشد.پس بدان امید،پیشا پیش روزجوان مبارک.
جوانان، سلام
می خواستم به بهانه روز تولد حضرت علی اکبر(ع) که در کشور مابه روز جوان موسوم شده است، چیزی در خصوص جوان بنویسم واین مناسبت را به شما تبریک عرض کنم.
اما دیدم که با این عنوان زیبا و پر مفهوم سحر آمیز، خیلی فاصله داریم و هرقدر بیشتر اندیشیدم و تعمق کردم، این فاصله را بیشتر و بیشتر دیدم.
ما که بخشی از سن نوجوانی و جوانیمان را در رژیم سیاسی پهلوی سپری کردیم، به امید عصر طلائی، مبارزه کردیم و از توان و انرژی خود بدین جهت بهره ها بردیم و تعقیب و گریز و زندان ها و شکنجه ها و تمامی دشواریهای آن روزگار را، بامید فردائی بهتر،به جان خریدیم و همچنان از آن تصمیم سازی پشیمان نیستیم و بلکه پیوسته بر آن مبارزات افتخار می کنیم.
اما متاسفانه هنوز این عصر معطوف ذهنی ما، نتوانسته جوان را درک کند و از استعدادهایش بهره وافی ببرد. زیرا؛ جوانی که معدن شادابی و امید است، اکنون با این دو مفهوم بیگانه است و این دومفهوم، جای خود را به افسردگی و ناامیدی و خود کشی و دگر کشی داده است.!
جوان؛ که مظهر توان و انرژی است. اکنون این دو مفهوم از جامعه جوان ما فاصله گرفته و جای خود را به کسالت و خمودی اجباری، که در سایه بی تدبیری و خودکامگی مدیران، بر آنها تحمیل شده، داده است.!
جوان؛ که در تعریف توسعه پایدار، از آن به موتور محرکه و تولید جامعه تعبیر می شود. اما بیکاری و فقدان ابزار و فرصتهای شغلی، این موتور را خاموش و تحرک را از وی سلب و جامعه را عقب نگهداشته است.!
بی شک، چنین جوامعی، از توسعه فاصله خواهند داشت و استقلال سیاسی شان به مخاطره می افتد و تماما در کار تقلید و دنباله روی از الگوهای جوامع بیگانه و مصرفی خواهند شد.
جوان؛ که مظهر شجاعت و شهامت و نقد و پرسش و مطالبه گری است. اما خود شیفتگی متولیان امور جامعه و عدم وجود روحیه نقدپذیری و پاسخگوئی، جای خود را به واکنش های خشن و چماق و شوکر و…. و خفقان و سکوت سخت تحمیلی خواهد داد و این جوامع را چخماقی در فضای گازی وانفجاری، می نماید.!
جوان؛ که معدن احساس و عاطفه و محبت و دوستی است. اما در بستر بی عاطفه و فقدان اسباب ازدواج و تشکیل خانواده، عاطفه ها خشک و غیرتها یاقوت نایاب و کانون های خانواده سست و مهربانی حلقه مفقوده می شود.!
در چنین جوامعی، امنیت جای خود را به سرقت، ناامنی، تجاوز به عنف، کودک آزاری و دگر آزاری، قتل و جرم و جنایت و… می دهد.! رابطه های انسانی و عاطفی، جای خود را به غالب و مغلوبی داده و روح معنوی، مغلوب خوی حیوانی و شیطانی می شود. جوان؛ یعنی تعصب به باورها و ارزشها و سینه سپر کردنها در برابر دشمنان آزادی و استقلال کشور است. به شرطی که همچون دوران طلیعه انقلاب اسلامی، جوان به بازی گرفته بشود و به موقع از توانمندی ها و استعدادها و انرژی و چسبندگی او به کشور و نظام و باورهای دینی و ملی بهره گرفت.
به شرطی که جوان محور برنامه ریری ها باشد. در آن صورت است که جوانان ما سردار خواهند شد و آنگونه که ثابت کردند، که نه تنها از سر دادن ابائی نخواهند داشت،بلکه بدان افتخار می نمایند. پس همه چیزبستگی به تدبیر و برنامه متولیان و مدیران جامعه دارد.زیرا الناس علی دین ملوکهم
بیگانه و نامحرم دانستن جوان، جز ایجاد شکاف نسلی و افتراق اجتماعی وفرهنگی و پیر شدن جامعه و آسیب پذیری کشور و سرمایه گذاری اجتناب ناپذیر متولیان بر ابزار زور، به قصد مقابله وغلبه بر قهر اجتماعی جوانان که باید مصداق فرصت و سرمایه کشور باشند، حاصلی نخواهد داشت.
پس به نظرم رسید که روزی باید این مناسبت(تولد حضرت) را به جوانان ما تبریک کفت،که جوان واقعا محور تصمیم سازی و تصمیم گیری کشور باشد و از تعارفات خشک و بی روح عبور کرده باشیم.
پس جوانان عزیز، همچنان به امیدعصر طلائی و روزی که بتوان این مناسبت را به شما تبریک گفت، هستیم و اجالتا، پیشاپیش، روزتان مبارک
