آیا زمان آن نرسیده است که حقگرایی ،جانشین منفعت طلبی حزبی و جناحی و دو دستگی شود؟
بدون شک اگر به دنبال رضایت پرودگار و رفاه و سعادت مردم و پیشرفت و آبادانی کشور هستیم ،باید همه جناح ها، احزاب و گروهها در کشور به دور از منفعت طلبی و رقابت منفی با رقبای خویش، با تعامل سازنده به دنبال رفع مشکلات مردم و پیشرفت و آبادانی کشور و تعالی فرهنگ و اخلاق افراد، خانواده ها و جامعه باشند.
تا کی باید اختلافات جناحی و حزبی و کوبیدن طرف مقابل و سیاسی گری ادامه داشته باشد ؟!
تا کی باید بیت المال مسلمین و حقوق محرومان و مستضعفانی که وابسته به حزب و یا جناح خاصی نیستند نادیده گرفته شده و هر حزب و جناحی فقط به فکر منافع خود باشد ؟!
چه کسانی جز دشمنان نظام و مردم از این کشمکش های جناحی و تخطئه گری و اتهام زدن به یکدیگر سود می برد ؟!
بر اساس فرهنگ اسلام و مذهب اهل بیت علیهم السلام هر اصول گرایی باید اصلاح طلب هم باشد و هر اصلاح طلبی باید اصول گرا هم باشد خلاصه انسان باید مدافع حق و راستی بوده و با باطل و گژی مخالف باشد ، یعنی یک مسؤول متعهد باید از حق ،دفاع کند حتی اگر از طرف جناح مخالف او صادر شده باشد و همچنین باید با باطل و کژی مخالفت کند حتی اگر از طرف جناح خود او صادر شده باشد و این یعنی اعتدال و میانه روی یا همان حقگرایی.
مسلما مردم بیش از این نمی توانند شاهد اختلافات و عدم توجه به مشکلات و نیازهای خود باشند و اگر وضعیت به این صورت ادامه یابد پیامد ناگواری را در پی خواهد داشت.
بنابراین همه احزاب و جناحها خواه اصولگرا و خواه اصلاح طلب،و همه گروهها خواه روشن فکر و خواه سنت گرا باید حول یک محور بگردند و آن حقگرایی است،حقگرایی و حقگرایی.
علی عبادنسب
