تفحص، کشف و انتقاد، حق ذاتی یک نماینده ی مردم است، همانگونه که وظیفه ی ذاتی یک روزنامه نگار نیز همین است.
سید حسین موسوی- نگارش و تلاش این دو تن (نماینده و روزنامه نگار) به عنوان نمایندگان بیدار مردم، مبتنی بر اعتراض به وضعیت موجود و امید و حرکت به سوی وضعیت مطلوب است.
با این مختصر دیباچه، می خواهم به صحبت های اخیر آقای دکتر علی ساری نماینده مردم اهواز، کارون، باوی و حمیدیه در مجلس شورای اسلامی ایران و واکنش منفعلانه ی نفراتی از ژورنالیست ها به آن و همچنین به نقش و موضع آقای دکتر شریعتی استاندار خوزستان در قبال اتفاقات خوب، بد، زشت استان محنت زده مان، بپردازم.
البته چند وقتی است که خودی و غیرخودی هجمه های غیرمنصفانه ای علیه من آغاز کرده اند و من در این مدت دندان بر جگر سائیدم بلکه به ظاهر رفیقان و به باطن خصم صفتان به قدر ارزنی انصاف، سخنی در دفاع از ایشان بگویند اما دریغ… لذا به شهادت حضرت حق و با نیتی خالص و بدون هیچ مصلحت شخصی قلم ام را از غلاف بیرون کشیدم… باشد که انشالله منشاء اصلاح و زنگ بیداری باشد.
به نظر راقم دکتر ساری با بیانیه ها، موضع گیری ها و طرح و پیگیری مطالبات قانونی و نقدهای صریح اش، در حال تالیف یک کارکتر سیاسی برای خود است. او لایه به لایه، شعور و منش سیاسی خود را در قالب یک مانیفست انسانی/سیاسی، گردآوری می کند.
دکتر ساری، خیلی خوب نشان داد که در بزنگاه های مهم و در خصوص مسایل مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی استان می تواند از خود واکنش های قاطع، به هنگام و منطقی بروز دهد و این برای یک نماینده ی نوپا، موفقیت نسبی و دستاورد بزرگی است.
او در مصاحبه ی اخیرش با فروتنی، کرسی خود را محصول پایگاه مردمی جریان اصلاح طلبی می داند (و به نظر من البته مزید بر آن اراده تغییر مردم) و از عقبه ی علمی و غیرسیاسی خود با صداقت چنین می گوید: «من جزء هیچ جریان سیاسی نبوده ام، اما همواره تمایلم به منویات اصلاح طلبی است و به آن هم افتخار می کنم» ساری این حرف را زمانی می زند که نیمی از دوره ی خود را گذرانده و امروز خود صاحب وزن سیاسی اجتماعی خاصی است.
با این حال و با این میزان از تعلق خاطر، او در تذکر به وزراء و طرح سوال از ریاست جمهوری، محدودیت حزبی و جناحی را لحاظ نمی کند و در چهارچوب حق طلبی و عدالت محوری به داد و ستد های سیاسی خود سامان می دهد و انصافا در این امر نیز به درجاتی از موفقیت نائل می شود.
دکتر ساری با شجاعت زمانی که صحنه را عاری از شائبه می بیند، هم رکاب اصلاح طلبان به دیدار سید اصلاحات می رود و در زمان دیگری به دلیل دریافت آلودگی شرایط به منفعت طلبی های گروهی، غیبت را بر حضور رجحان می دهد.
از یک سو با امضاء نامه رفع حصر و امضاء نامه اعتراض به ممنوعیت تصویری خاتمی، نشان می دهد که اصلاح طلبی جسور است و از دیگر سو با پرهیز از امضاء طرح شفافیت مالی مسئولین، به دلیل آنچه که او استثنائات سیاسی و همه شمول نبودن کلیت این طرح می خواند، گواهی می دهد که مبارزی مومن در کارزار تبعیض و فساد است.
دکترساری هم در خانه ملت و هم در سطح استان، فریادش در برابر فساد، تبعیض و بحران مدیریت بلند است و از بابت رد صلاحیت یا قلم فرسایی مخالفانش بیمی در دل ندارد و لیست مصادیق این ویژگی ها بلند بالاست و برهمگان مکشوف است.
اینجاست که شخصی مثل نقوی حسینی، نماینده مشهور جبهه پایداری مجلس در توصیف شخصیت سیاسی اش می گوید: «شاسی اش راست است، اما چپی ست!» این یک اظهار نظر عادی نیست! بسیار مهم و قابل تامل است. به این دلیل روشن که امروز در زمانه ای که به سر می بریم، بازیگران سیاسی منصف و اخلاق مدار، چه در اردوگاه راست و چه در اردوگاه چپ، نادر هستند.
در این قسمت به هسته وجان کلام می رسیم. زمانی که ساری در مصاحبه اش با پایگاه خبری تابا؛ از شریعتی انتقاد می کند و حسب دیباچه ی این سیاهه از حق ذاتی خود بهره می گیرد تا فریضه ای که مردم بر دوشش نهاده اند را را اداء کند.
دکتر ساری در این بخش کوتاه از مصاحبه اش ضمن احترام به ساحت معنوی شخصیت دکتر شریعتی، به عملکرد او به عنوان بالاترین مرجع سیاسی و اجرایی دولت در استان انتقاد کرد. او ابتدا یادآور شد که به هر تقدیر چانه زنی جریان اصلاحات در تصاحب این منصب نقش داشته و سپس انتقادش را از دو منظر مطرح کرد: اول اینکه شریعتی را فاقد یک نگاه کلان برای حل یا کاهش بحران های استان می داند و دوم اینکه لطف و توجه او بیشتر شامل اصولگرایان و گروه های خاصی از اقوام شده است و نوعی بخشی نگری پوپولیستی در عملکردش مشهود است.
می بینید که این یک اظهار نظر انتقادی ملایمی است که حق هر نماینده ای است و بی شک منتقد برای اظهاراتش مصادیق و بینه هایی مستدل دارد.
اما شگفت اینکه، در این میان برخی این مختصر نقد را نیز برنتافتند و دست به قلم شدند که شیخ ما چنین است و چنان است.
یکی از این قلم به …. که با شاسی کج، هم در جناح راست بساط دارد و هم در جناح چپ دستفروشی می کند، در انتقاد از این اظهار نظرات دکتر ساری، یادداشتی مرقوم کردند که مایلم قبل از هر چیز القاب منصوب به استاندار در یاداشت اش را برمی شمارم:
رجل دولتمرد معتدل/ مستقل/ کمترحزبی و بیشتر مردمی/ دارای توانمندی های فائقه در تعاملات سیاسی/ شایسته و شاخص/ دارای لابی مستقل(این دیگه نوبره!) در سطح محلی، منطقه ای و ملی/ با قدمت و سابقه ی سیاسی و اصلاح طلبی(احتمالا از مورخ۱/۱/۱)/ و… در پایان اظهار می دارد که استاندار با این توصیفات و کمالات از سر لطف مدیریت عمارت بحران زده ی استانداری خوزستان را پذیرفته اند.(نقل به مضمون اینکه نویسنده ی یاداشت می فرمایند برای دکتر شریعتی فاکتور اصلاح طلبی فقط شرط لازم بود ولی ایشان شرط های کافی و منحصر بفردی را نیز در آستین داشتند!)
ببینید چقدر تملق و چاپلوسی در قالب دو خط یاداشت!! آنهم در پاسخ به نیم خط انتقاد!!
البته این خود هنری است که بتوانید اینهمه صفت های تفضیلی پرطمتراق و مبالغه آمیز را در همچین مجال اندکی بگنجانید!
اما براستی برای چه؟ برای یک مختصر انتقاد ساده ی نماینده ی مجلس از استاندار؟ بدانید به هر طمع و ثمنی که باشد، مصداق خاسرون اید! چون رسالت یک قلم آزاد و منصف این نیست. خوش دارم از یکی بپرسم راستی چند می گیری گریه کنی؟!
بگذریم! …شریعتی اگر واجد این همه توانمندی های خارق العاده ی سیاسی بود، پس چرا عمارت بحران زده، همچنان و بیش از پیش در بحران بحران ها به سر می برد؟
اگر همانطور که اشاره شد، شرط لازم برای استاندار شدن شریعتی، اصلاح طلبی بود، ایشان در ادامه کارش ثابت کرد که شرط کافی نیز، اصولگرایی بود!!
مدل تفکر، پوشش و عملکرد دکتر شریعتی، استاندار جوان، خوش سیما، متبسم و ذاکر، ذهن را به تیم سیاسی احمدی نژاد معطوف می کند: سفرهای مستمر استانی بدون خروجی، بازدیدهای مکرر از کوی و برزن و گعده های بی وقفه با راست و چپ و جلسات روتین بامدادی… این دقیقا صورت احمدی نژادی است که از سیرت ذکاوت و جسارت او، بی بهره است.
عملکرد شریعتی در بسیاری از حوزه ها واقعا ناامید کننده بوده است. یکی از جمله ی نقدهای مهم و اساسی وارد به ایشان اینست که او هیچگاه، بنا به مصلحت مرکز نشینان، با صراحت لهجه برای تبیین و پیگیری مسایل و مشکلات پیدا و پنهان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مردم استان خوزستان سخن نگفته است.
او برای حل چالش های حوزه ی صنایع مادر، اقدام برنامه ریزی شده ای را انجام نداده است. (تنها درمان موقت همچون پرداخت قسمتی از حقوق های عقب مانده کارگران)
او در استفاده از مدیران بومی و برخورد با مدیران پروازی اقدام شاخصی نکرده است. ( بجزء اعطا برخی از مناصب خنثی و دهن پرکن به مدیران عرب)
او نه تنها با جدیت مسئولیت اجتماعی شرکت های و صنایع بالا دستی و پائین دستی نفت را مطالبه نکرد، بلکه در جاهایی (مطالبات شهرداری ها از نفت)تن به مصالحه نیز داد. در مورد منطقه ی آزاد اروند همچنین در برابر حق سرزمین مادری این منطقه مسامحه های نابخشودنی را مرتکب شد.
شریعتی در مقابل بسیاری از مشکلات کلان و فلج کننده ی استان، مخصوصا در باب محیط زیست و پروژه ی انتقال آب و تبعیض های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی نسبت به قومیت ها ، موضع نظری و عملی قابل قبولی اتخاذ نکرد… در همین اعتراضات اخیر مردم عرب به تبعیض فرهنگی در حذف نمادشان از روی نقشه ی اقوام در کلیپ شبکه ی دو سیمای ملی، هیچ موضعی نگرفت!!
او سکوت کرد و این یعنی نادیده انگاشتن و طفیلی قلمداد کردن احساسات جریحه دار مردم عرب خوزستان! که اگر دخالت میکرد شاید اعتراضات مردمی به کف خیابان ها نمی کشید.
در میان چند هزار معترض در خیابان سلمان فارسی اهواز این دکتر ساری بود که در میان جوانان خشمگین حاضر شد و با حرف هایش تسلی و امید و آرامش به آنان بخشید.
مردم یادشان نرفته است که وقتی روزنامه ی اطلاعات، به عرب های خوزستان توهین کرد ، مسولین وقت به همراه نماینده ولی فقیه استان در کنار مردم به خیابان آمد و خواستار محکومیت عاملین این هتک حرمت شد. آقای شریعتی! بدانید که سکوت امروز شما نیز هیچگاه از خاطر مردم زدوده نخواهد شد و این را به حساب خطاهای اصلاحات می گذارند. یعنی همان شخصی که مردم در حضورش فریاد کشیدند هوا نداریم اما هواتو داریم..
جناب آقای دکتر شریعتی استاندار محترم خوزستان، کلام اخیر و صریح اینکه: لطفا حلقه ی دور و برتان را وارسی کنید. برخی از آن ها انحصارطلبند و شما را از معاشرت با شمار بزرگی از منتقدین دلسوزتان منفصل کرده اند. برحذر باشید، برای گراد های غلط، بیلان های ساختگی و هوراهای متملقانه ی این جماعت از اعتبار معنوی خودتان و از کیسه ی بیت المال هزینه نکنید. و… بدانید گنجشک زنده، بهتر از عقاب مرده است.
