شعر سحر شعبانی

شعر سحر شعبانی:

شهرِ خورشید
مدینه،شهر زیباى پیامبر
مدینه،باغى از گلهاى پرپر
مدینه منبع نورِ خدایى
تو از هر شادى قلبى،جدایى
مدینه مبداَ عشاق و عرفان
مدینه سرزمین نور وایمان
مدینه سرزمین حق پرستى مدینه جایگاهِ عشق و مستى
مدینه خانهَ عشق و عدالت
مدینه شهرایمان و عبادت
مدینه شهر نور و شهرخورشید
که خون ازآسمانش سخت بارید
تو که قلبت مکان مهرورزیست
درعالم نمره ات بالاترازبیست
تورا اى آیه هاى زندگانى
همیشه کنج قلبم زنده مانى
مدینه من تورا نشناختم باز
توهم پایانى و هم یک سرآغاز
تورانشناختم اى شهرخوبان
اى آبادان و هم اى شهرویران

ایرانِ جاویدان
زیباترین،ایرانِ من
اى نیمهِ پنهانِ من
اى گوهرِ اصل و نسب
اى زیور چشمان من
اى مرکز دین خدا
شالودهِ ایمان من
تاریخِ تو زیباترین
اى ماه پر تابانِ من
اى جلوه ى هستى نما
اى شوق جاویدان من
هـر سو رَوَم،درهر کران
ایران تویى دربانِ من
اى پرشکوه و پرغرور
اى گوهرِافشانِ من
اى قلب من،اى جانِ من
زیباترین،ایرانِ من

حدیثِ پاکبازان
تمام حرف ایرانى همین شد
بسیجى اشتباهى درزمین شد
به فرمان خمینى هربسیجى
درون سنگر خود در کمین شد
شدندنابود،به تیرغیبِ رحمان
هرآنکه دشمن اسلام ودین شد
امیدچشم ما در دست اوبود
بسیجى درزمین عشق اَمین شد
شهامت را ز حیدر ارث بردند
بسیجى از تبارِ طاهرین شد
ملائک تا بدیدندعاشقان را،
کلام هرکدامش”آفرین”شد
بسیجى خط زده رویاى دشمن
تن پاکش ازانِ زایرین شد
دلاور مردىِ این پاک بازان
حدیثِ اولین و آخرین شد
فرستاده به آتش دشمنان را
جهمنم جایگاهِ کافرین شد
فشنگ و تیر کافرسوى اورفت
بسیجى جرگه اى ازشاهدین شد
نگاه انقلابى همى گفت:
“بسیجى،اشتباهى در زمین شد