تکلیف دولت بزرگ مشخص است. شیخِ جامعه روحانیت مبارز، همدلی با مجمع روحانیون مبارز و متعاقبا خلق ایده اعتدال. اما بزرگترین مشکل دولت کوچک در خوزستان سبقه اصلاح طلبی والی است و این باعث شده که انتظارات از او به اندازه تمام آرزوهای رفورمیست های جلگه نشین باشد.
احسان سپهوند– تکلیف دولت بزرگ مشخص است. شیخِ جامعه روحانیت مبارز، همدلی با مجمع روحانیون مبارز و متعاقبا خلق ایده اعتدال. اما بزرگترین مشکل دولت کوچک در خوزستان سبقه اصلاح طلبی والی است و این باعث شده که انتظارات از او به اندازه تمام آرزوهای رفورمیست های جلگه نشین باشد.
ایراد کار هم دقیقا همین جاست، انتظارات از دولت کوچک در قاب چارچوب سیاست های دولت بزرگ نمی گنجند. از بُن دولت روحانی اصلاح طلب نبوده و نیست و کسی نمی تواند ادعا کند که روحانی یک اصلاح طلب است.
اگر بخواهیم شخص رییس جمهوری را نزدیک به اصلاح طلبان قلمداد کنیم، با واعظی چه کنیم؟ آخوندی را چگونه در راه آرمان های اصلاح طلبانه متصور شویم؟! رحمانی فضلی رییس استانداران و فرمانداران را به چه شکل در زمین بازی از هم گسیخته اصلاحات جا دهیم و نوبخت، قلب برنامه ریزی دولت را چگونه عطر و بوی اصلاح طلبی زنیم؟!
با این وجود شرایط برای شریعتی سخت تر از دولت بزرگ است زیرا که او فعالیت صریح و عیان اصلاح طلبی داشته است و در جوار او تابلو اصلاح طلبی دکتر حسین زاده را نمی توان نادیده گرفت. حمید لویمی اصلِ اصلاح طلب است و نام عماد از تاریخچه اصلاحات خوزستان حذف شدنی نیست. درست شکاف انتظارات بخشی از بدنه اصلاح طلب خوزستان با دکتر شریعتی هم بر سر همین موضوع است. شکافی به فاصله اعتدال و اصلاحات.
سیاست عرصه باختن و پیروزی است، معیار بازی سیاه و سپید هم صندوق های رای هستند. این بازی با رقیب حد وسط ندارد و تساوی در بازی بی معناست. شورش نمایندگان لیست امید اهواز در برابر استاندار هم پشتوانه و مشروعیت اش همین رهیافت اخیر است که ما بازی را برده ایم و چرا نسبت به همکاران اقتدار نداریم؟!
اما قانون نانوشته حکم بر حکمرانی همیشگی اصولگرایان بر قوه مجریه دارد. این قانون نانوشته بر قانون سیاه و سپید انتخابات ارجحت دارد. شکافِ انتظار اصلاح طلبان تا واقعیت حاکمیت، برای دکتر شریعتی اداره استان را سخت تر کرده است.
در کنار این دو شکاف، نرمش استاندار خوزستان مسبب شکاف بزرگتری است که نتیجه تصمیمات در خفاء نمایندگان و مسوولیت عیان اوست. مورد اخیر شکاف مسوولیت پذیری را به وجود آورده است. آنجایی که فشار اکثریت نمایندگان خوزستان به انتصاب اصولگرایان است؛ ولی در عیان هیچ مسوولیتی در پاسخ به عملکردها ندارند ولی تصمیمات در نهان شان تعهدی گران برای شریعتی می سازد. تعهدی که نه تنها منتهی الیه چپ یعنی اصلاح طلبان رادیکال را ناخشنود می سازد بلکه اعتدالگرایان را به واکنش مجبور می کند.
