اگر بگذریم از نامهربانی بیمارستانی ها ، عادی بودن زخم ها، درد ها و حتی مرگ آدم ها و دکترهای عصبانی که به کودک معصوم به چشم دشمن خود نگاه می کردند، این انتقاد جدی به مسئولین این بیمارستان امام خمینی اهواز (ره) و وزارت بهداشت است که بر چه اساسی می گویند بر فضای بیمارستان ها نظارت دارند؟
وقتی با یک کودک معصوم که تمام وجودش پر از خون است، اینگونه برخورد می کنند، چه توقعی است که با بزرگسالان به مهربانی و انصاف برخورد شود؟
حوالی ساعت ۱۴ ظهر ۲۹ شهریور طی تماسی خود را به بیمارستان امام (ره) اهواز رساندم با دیدن شلوغی، سردرگمی و عدم رسیدگی مطابق گذشته بیمارستان خواستار ترخیص بیمارم شدم تا ان را به بیمارستان دیگری برسانم اما متاسفانه شرایط بیمار اجازه این موضوع را نمی داد و باید بیمار را بستری می کردند.
بعداز آن بیمار بستری و به زایشگاه بردند من هم مانند سایر همراهان به آن محل رفتیم که بعد از نشست بر زمین حدود ۳ ساعت نتیجه ای حاصل نشد و بعداز ان به سالن انتظار رفتیم سالن انتظاری که از امکانات اولیه هم برخوردار نبود و بجز ۱۰ عدد صندلی چیزی نداشت در کنار من یک مراجعه کننده حضور داشت که طبق صحبت هایی که با او داشتم ۳ روز بود همسرش بستری بود و تاکنون جواب درستی در خصوص بارداری به او نداده بودند و در اخر با عمل سزارین خانمش را روانه اتاق عمل کردند.
بعد از رفتن به قسمت دیگری جهت خرید آب میوه و کیک که در کنار بیمارستان با قیمت دو برابری فروش می رسید صحنه های بدی را مشاهده کردم کودکانی که به خاطر یک زخم کوچک یا شکستگی درد را تحمل می کردند و هیچ کس به آنها رسیدگی نمی کرد.
درگیری های پشت سرهم با ماموران و انتظامات عادی تلقی می شد البته ضعف خدمات رسانی بیشتر از چیزی بود که در یک یادداشت خلاصه شود عدم سالن های انتظار ، نبود صندلی برای مراجعه کنندگان و بی حوصله بودن پرسنل ، عدم نظافت و راه روهای پر از زباله های عفونی مانند دستکش ، سوزن و … که شایع ترین موارد در آن بیمارستان به چشم می خورد.
بعداز برگشتن به قسمت زایشگاه متوجه شدم پرسنل زایشگاه از عدم نظارت کافی و برخورد های ناشایسته بیمار را می رترسانند و در نهایت به دلیل اینکه بیمار از روحیه مناسب برخوردار نبود او را روانه اتاق عمل می کردند و در عین تعجب بیماری که دارای بارداری طبیعی بود با عمل فارق می شد.
ابتدا حس کردم این عمل طبیعی بود اما در یک برهه زمانی ۳ بیمار پشت سرهم به اتاق عمل رفتند در همین حال بیمار من هم با سراسیمگی از زایشگاه خارج شد و خواستار ترخیص در آن شرایط بحرانی شد و پرستارانی که ۴ نفره به سمتم هجوم بردند با این تهدید که نوازد خواهد مرد و عدم همکاری بیمار موجب آن خواهد شد.
به این نتیجه رسیدیم که با تیم ضعیف و بی تجربه ای روبه رو هستیم که اوج استرس و نگرانی را به هر شهروندی منتقل می کرد ،تمام مراجه کنندگان از این وضعیت به ستوه آمده بودند و مدام این جمله را می گفتند خدا بخیرکند》بعد از کش و قوس فراوان و عدم امضاء در خصوص عمل بدون اجازه من بیمار روانه اتاق عمل شد.
بعداز انتظاری دو ساعته ابتدا دو نوازد خارج شدند و بعد از آن بیماران خارج شدند و جهت اعزام آن ها از ما خواستند در بخش حاضر شویم که بادیدن صحنه های حال آدم بهم میخورد و دستکش و لوازم عمل در ورودی بخش پرت شده بود در بیمارستانی که نظافت حرف اول را می زد خبری از نظافت نبود که جای سوال پیش می آمد که چرا بر این بیمارستان ها نظارتی صحیحی وجود ندارد و پرسنل بیشتر از افراد بیمار حاضر بیشتر در گوشی های تلفن همراه خودشان سیر می کردند ، چرا هیچ مسئولی کم کارهای بیمارستان را نمی بیند؟
مطمنا این سوال بسیاری از هموطنان بود؟
احمدسلامات/ شهریور۹۷
کلیه یادداشت های منتشر شده در این رسانه صرفا جهت اطلاع رسانی و حامل نظر شخصی نویسندگان هستند.
