علی کرد – لیستی که هراسمی میتوان روی آن گذاشت جز وفاق ملی. تنها کاری که اصلاح طلبان میتوانستند بکنند چیزی جز شرمندگی در مقابل مردمی که آنان را به طرق مختلف مجاب کردند تا پای صندوقهای رای بیایند و به پزشکیان رای دهند تا با کابینه ای با رویکرد اصلاح طلبانه تغییری در شیوه حکمرانی ایجاد شود.
بخش قلیلی از اصلاح طلبان از جمله خاتمی ضمن انتقاد ضمنی از این کابینه تاحدودی کار پزشکیان را توجیه و خواستار آرامش طیف اصلاح طلب و مجال دادن به رئیس جمهور شدند واما بخش کثیری از افراد و نخبگان و کنشگران منتقد این اقدام رئیس جمهور بوده تاجایی که یکی از این افراد بالحنی صریح گفت که تا اینجای کار آقای پزشکیان مردود شد.
این مجموعه منتقد متفکر و صاحبنظر و باتجرکه نماد اکثریت رای دهندگان به پزشکیان بودند تنهاکاری که کردند و میتوانستند بکنند همین انتقادهای دلسوزانه بود که برخی ازاین انتقادات حاوی مطالب پربار و آموزنده و راه گشا بود اما متاسفانه عالیجناب پزشکیان آن را بر نتافتند و دست پیش را گرفت که پس نیفتد و با خواندن شعری مظلوم نمایی کرد و هموکه قبلا شعری با مضمون و پیام مروت و مدارای با دوستان و دشمنان خواند این بار انتقادات بجا و شایسته و دلسوزانه یارانش را به باد انتقاد گرفت و در عجب است که چرا این دوستان دل نازکش را شکستند.
نه دل شکستن کاری پسندیده و اخلاقی است و نه عهدشکستن. گرچه هنوز زود است که این اقدام بهت انگیز را عهدشکنی بامردم نامید و گرچه میدانیم که درشان و شخصیت پزشکیان عهدشکنی معنایی ندارد و همچنان به سلامت نفس ایشان باور داریم و با همه احترامی که برای ایشان قائل هستیم معتقدیم که این کابینه ای نیست که بتواند به شعارها و وعده های رئیس جمهور جامه عمل بپوشاند و اگرچنین شد می توان گفت که پزشکیان علیرغم میل باطنی اش به نحوی برعهدی که بامردم بست وفا نکرد و نوعی عهدشکنی محسوب می شود که امیدواریم چنین مباد.
رئیس جمهور محترم بجای اینکه این هشدارها و انذارها و انتقادات ازطرف دوستان و یاران راهدیه های با ارزشی بداند که چشم او را برای دیدن واقعیتها باز تر میکنند از واژه دل شکستن استفاده میکند. شما که دغدغه ملتی ناامید و سرخورده و معترض و نگران را دارید باید مواظب باشی دل شکسته آنان را التیام بخشی. بهتربود که آنان واصلاح طلبان دلسوزی که افکار عمومی واکثریت جامعه را نمایندگی می کنند را دلداری می دادید و با تبیین وضع موجود وتنگناها و محدودیتهایی که دارید میگفتید اما چنین نکردی که مبادا اخمی برچهره جناح شکست خورده بفتید.
گرچه نیک میدانیم که این نگفتنها و کظم غیض نه از سر عافیت طلبی بلکه از سر عاقبت اندیشی و تواضع شماست و تیپ شخصیتی شما مدیریت همراه با مدارا و پرهیز از حاشیه سازی است اما اگر شما چندین قدم عقب نشینی کنی و دیگران بر مشی خود پافشاری کنند و فقط این شما باشید که دلشوره تقابل و هرز رفتن انرژی و توان قوا را دارید و اصل را بر همکاری و تعامل بگذارید و طرفهای دیگر چندان روی خوشی نشان ندهند دیگر نمی توان اسم این اقدام را وفاق و تعامل، بلکه نوعی مماشات و باج دادن است.
این یک امر طبیعی و حق طبیعی و قانونی و سیاسی رئیس جمهور است که مدیران ارشدش که شامل معاونین و وزرا دارای مشی و رویکردی هماهنگ و موافق با رئیس دولت باشند. چنانچه قرار باشد با مجلسی که از نظر رویکرد سیاسی متفاوت با رئیس جمهوراست -که هست- به کابینه رای دهند می بایست تعامل بصورتی دیگر باشد.
مثلا اکر روی فردی اصلاح طلب حساسیت دارند نفر دوم و سوم با همان مشی سیاسی معرفی شود و نکته مهم تر اینکه وزرای سیاسی کابینه که نماد منشور و سیاستگذاری دولت محسوب میشوند مانند وزرای کشور و خارجه و آموزش و پرورش و آموزش عالی و….افرادی متخصص و کاملا اصلاح طلب باشند.مخلص سخن اینکه اگر همین رویه ادامه پیدا کند دراین صورت از دولت وفاق و رئیس حمهور اصلاح طلب فقط یک اسم باقی خواهد ماند و مردمی مایوس و سرخورده.
کلام آخر: جناب پزشکیان باید بداند که این انتقادات بجا حداقل کاری بود که جناح پیروز انجام داد و نه تنها تعجبی ندارد بلکه اگر نسبت به این عقب نشینی فاحش بی تفاوت بودند و حساسیت نشان نمی دادند جای تعجب همراه با تاسف داشت. پزشکیان محجوب بداند که عقب نشینی تا این حد هیچ توجیهی ندارد و در آینده نزدیک اثرات منفی آن را خواهد دید.
لذا بعنوان یک اصلاح طلب حامی و مبلغ شما می گویم که از اینگونه انتقادات دلسوزانه و خیرخواهانه استقبال و برای این حرفهای منطقی و مستدل ش شنوا داشته باشید و با جرات و جسارت و دلی بزرگ و مملو از ایمان و امید و به پشتوانه این ملت مسیر اصلاحات را که خیر و صلاح و فلاح مردم در آن است را ادامه دهید و اگر از این به بعد از قاطعیت حداکثری استفاده کنید حمایت و دعای همین مردم بدرقه راه شما خواهدبود و اگر خدای ناکرده این رویه ی نامیمون را ادامه دهید چه خوشتان بیاید و یا دلتان شکسته و بدتان بیاید، هیچ نامی جز عهدشکنی نمیتوان بر آن نهاد. امیدوارم چنین مباد.
علی کرد- روزنامه نگار
