آنانکه می توان نسل اول انقلاب نامیدشان، بیاد دارند که زمینه تحقق اولیه نهادی به نام شورا چگونه آغاز شد. انگاه که فلسفه وجودی آغازین ان برگرفته از کلام وحی و تاکید بر مشورت در امور بنیان گداشته شد و سپس در ادبیات جاری آن زمان و متاثر از تاکید عالم فرزانه مرحوم آیت الله طالقانی در امر مشورت بصورت شعار طالقانی، شهادت است و شورا ،درآمد.
اگرچه بیان همین شعار هم بی تاثیر از نحله های سیاسی آن زمان نبود . ولی بهرحال تا توجه به فضای اولیه انقلاب اکثرا به این نتیجه رسیده بودنند که باید امر الهی در توجه دادن به مشورت اجتماعی را بصورت نهاد رسمی در آورند.و بدین سان بود که چندین سال بعد در دولت اصلاحات نهاد شورا جامه تحقق پوشید، هرچند بینانگداران این نهاد همه مجموعه های مدیریت شهری را هدف ذهنی خود قرار داده بودنند.
اما برای آغاز، مجموعه شهرداریها زیر سیطره و نظارت شورا ها قرار گرفت تا آرام آرام سایر نهادهای خدماتی اعم از بهداشت نیرو، ورزش، صنعت و…. زیر پوشش قرار گیرند اما متاسفانه سیاست زدگی کامل در شوراهای اولیه و بروز اختلافات چنان شدت گرفت که پدید آورندگان این نهاد را پشیمان کرد و طبیعی بود که گسترش سیطره این نهاد بر سایر مجموعه ها را عملا از دستور کار خارج کرد.
بهرحال شورا باشکل کنونی و منحصر به نظارت بر امور شهرداریها ادامه حیات داد. و البته اینک نیز از آسیب از درون رنج می برد، آسیبهایی که از آغاز مرحله انتخاب برخی از خود اعصا شورا و متاسفانه با نحوه گرداوری رای شهروندان و هزینه ها عیر اصولی و… آغاز و در ادامه نیز بصورت باند بازیهای جناحی و سود جویی های شخصی در برخی موارد خود را نمایان می کند.
کش و قوسهای چندین ماه برای انتخاب شهرداران از یکسو می تواند نماینگر دقت نظر منتخبین مردم و از سوی دیگر می تواند نوید یک اختلاف درونی و فاجعه بار در خود شورا باشد، بر کسی پوشیده نیست که دخالتهای پیدا و پنهان مراکز و کانونهای قدرت و برخی اصحاب پیمان ! و پیمانکاری می تواند اثرات مخربی براین نهاد تاثیر گذار داشته باشد.
رای شکننده به شهرداران منتخب مثلا ۲به۳ و ۳به۴ و ۵به ۶ نشانه خوبی نیست و می تواند علامت آشکاری بر فشارهای فزاینده این روزها بر اعضا شورای شهر باشد. از دیگر سو هنوز انتخاب برخی شهرداران رسما اعلام نشده که شعر آب زنید راه را که نگار می رسد در فضا پیچیده شد شاید بهتر بود این شعر به صورت دیگر بیان میشد.. آب زنید نان را که تغار میرسد!!
اصحاب پیمان و پیمانکاری منتطرند تا نان خود را آب زنند و تغار ماست خود را سر بکشند!! پس همه بهوش باشیم، که عرصه خدمت جولانگاه افراد سود جوی فرصت طلب نشود
