به بهانه مرگ ۵ گل پرپر شده در جاده مرگ مسجدسلیمان اهواز و چشمان بسته مسولین بر روی این فجایع دلخراش، وعدم پاسخگو به مردم
عسکر مولایی کتکی– آقای نماینده آقای استاندار مدیر کل راه وشهرسازی این نام ها برای مردم خوزستان به خصوص شهرون دان مسجدسلیمانی خیلی آشنا هستند.
آنچه باب این نوشته را فراهم نمود درد و رنج سال‌های محرومیت مظلومیت و فریادهای ناشنیده مردمی ست که با داشتن ثروت و داشتن جغرافیایی پوینده با بهره وری متناسب در تولید ناخالص ملی، اما سهم آنان از این فرصت مرگ خودکشی فقر مطلق و بیکاری آورگی و پناه بردن به حاشیه شهرهای دیگر هست.
از این رهگذر نقش مسولین و تصمیم گیران این شهر نشستن به تماشای این دردها ست. باید گفت مسجدسلیمان شهری ست که به صورت تدریجی و آرام در حال مرگ هست. در این مرگ تدریجی مسولین استانی کشوری و بومی سهم بسزایی دارند. اگر نگاهی به داشته های خدادادی این شهرستان بیندازید به عمق این فاجعه بیشتر پی خواهیم برد.
مسجدسلیمان. با دارا بودن نیروگاه‌های برقی آبی و تولید انرژی سالیانه فقط در سد گدار لندر با تولید ۳۷۰۰ میلیون کیلووات ساعت رتبه نخست را در کشور به خود اختصاص داده است. در کنار این سد دو سد برق آبی دیگر را هم باید اضافه کرد که میزان بهره وری آنان در این دلنوشته گنجانده نشده است.
در حوزه تولید نفت خام نیز ۷.۵ درصد کل میزان ذخایر نفت کشوردر این شهرستان به بهره برداری می رسد. در حوزه گاز فقط در هشت میدان گازی فعال این شهرستان معادل ۴.۲ کل کشورتولید وجود دارد.
در حوزه کشاورزی با دارا بودن حداقل ۳۰ هزار هکتار اراضی زیر کشت دیم از قطب های کشاورزی گندم و جو محسوب می شود.
در حوزه دامداری از دیر باز مسجدسلیمان و حومه از تامین کننده گان نیاز فرآورده های پروتینی استان و فراتر از آن بوده اند.
از بعد نیروی انسانی کارآمد، مسجد سلیمان را باید از شمار شهرهای دانست که فرهنگ دیوان سالاری مدرن را به کشور تعمیق داده و هم اکنون میزان دانش آموخته های آن نسبت به کل استان در رتبه پنجم قراردارد.
این فرصت های خدادادی زیست بومی در این شهرستان که نقش مهمی در تولید ناخالص ملی، دارد را وقتی با میزان فقر بی عدالتی محرومیت، نامتوازن بودن توسعه،در این شهرستان مقایسه گردد؛ به عمق بی عدالتی بیشتر پی خواهید برد.
نرخ بیکاری ۴۵ درصد نرخ خودکشی دومین شهر در استان از بعد توسعه در استان،قعر جدول ، مرگ بار ترین جاده های مواصلاتی استان به گونه که نسبت به کل استان بیشتر تصادفات و مرگ میر را به خود اختصاص داده. در توسعه جاده سازی و راهای ارتباطی آخرین مقام را در استان به خود اختصاص داده است. این قیاس نسبت به داشته های این شهر و میزان خسارت وارده از ابعاد گوناگون به بهانه پر پر شدن ۱صانحه دلخراش تصادف اخیر هشداری به مسولین بی دغدغه و بی کفایت این شهرستان هست تا به واقعیت های موجود و عدم توسعه نیافتگی این شهر بیشتر آشنا گردند و از مرگ این انسان های بی گناه و پاک سیرت از خواب غفلت بیدار بشوند و نسبت به حق و حقوق این مردم با صدای رسا به مطالبه گری بپردازند و اکنون که فصل بوجه ریزی و برنامه ریزی جهت پروژه خاص و ملی ست.
با اولویت قراردادن جاده مرگ در برنامه های خود به پروسه مرگ روزانه در این جاده پایان دهند. و فردای آخرت خود را در نظر بگیرند که حق الناس تنها حقی ست که خداوند آن را به گناه کار نمی بخشد.
با تمرکز و توجه خود به توسعه این جاده مرگبار ،نرخ مرگ میر و آورگی خانواده هایی که در این جاده بی خانمان می گردند را کاهش دهند.
