به گزارش تابا؛ مرکز آمار ایران اخیرا درگزارشی در خصوص میانگین درآمد خانوارهای شهری و روستایی در سال گذشته این رقم را برای شهر نشینان بالغ بر ۱۱۲ میلیون تومان و برای روستاییان حدود ۶۴ میلیون تومان براورد کرده است، در واقع این میزان درامد که به استناد گزارش مرکز آمار نسبت به سال ۹۹ رشد ۵۱ درصدی را برای خانوارهای شهری و همچنین افزایش ۵۲.۴ درصدی را برای خانوارهای روستایی به همراه داشته از آن جهت حائز اهمیت است که با وجود این میزان رشد بازهم نتوانسته رفاه نسبی را برای هیچکدام از گروه ها به همراه داشته باشد . در این رابطه بررسی ها نشان می دهد علاوه بر اینکه درامد خانوارها نسبت به سال ۹۵ با رشد بیش از ۳.۵ برابری همراه بوده، اما میانگین رشد هزینه ها نیز رقم ۳.۸ برابری را ثبت کرده که عقب ماندگی درامدها نسبت به رشد تورمی هزینه ها را به نمایش می گذارد . البته موضوع زمانی حائز اهمیت می شود که میانگین درامد خانوارهای شهری در سال ۶۱ بالغ بر ۷۱ هزار تومان و برای روستا نشینان تنها ۳۹ هزار تومان بوده، اما میانگین هزینه های سالانه این خانوارها به مراتب کمتر از درامد آنها به ثبت رسیده است که سطح رفاه را در این سالها به نمایش می گذارد، البته بیشترین سطح درآمدی و رفاه نسبی به اواسط دهه ۸۰ و سال های ۸۴ و ۸۵ مربوط می شود به گونه ای که با وجودیکه میانگین درآمد سالانه یک خانواده شهری که حدود ۱۷ میلیون تومان براورد شده اما ارزش آن یا به عبارتی درامد حقیقی این خانوده در این سال در حدود ۹۰ میلیون تومان براورد شده است، این در حالیست که درامد ۱۱۲ میلیون تومانی سال ۱۴۰۰ ارزشی در حدود ۷۰ میلیون تومان را دارد که نشان می دهد درآمد حقیقی خانوارها در سال ۸۵ بیش از ۲۲ درصد از ارزش بالاتری برخوردار بوده است.
۱۴۰۰ رکوردار بیشترین درآمد
هزینه های خانوارهای شهری روستایی در سال ۱۴۰۰ متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری ۱۱۲ میلیون و ۴۲۱ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل، ۵۱ درصد افزایش داشته است. بر این اساس در سال ۱۴۰۰ رشد متوسط درآمد سالانه خانوارهای شهری بیشتر از رشد متوسط هزینه کل سالانه است.
منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد که ۳۲.۶ درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، ۱۶.۵ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۵۰.۹ درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است.
همچنین متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی ۶۳ میلیون و ۷۱۳ هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل ۵۱.۵ درصد افزایش داشته است.منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان می‌دهد که ۳۳.۹ درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، ۳۱.۲ درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و ۳۵.۰درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تأمین شده است.
البته در این میان مرکز آمار میزان هزینه های یک خانواده شهری را ۹۲ میلیون و ۵۰۱ هزار تومان ومتوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی را ۵۱ میلیون و ۹۱۱ هزار تومان برآورد کرده و معتقد است با وجود رشد هزینه ها نسبت به سال قبل اما هزینه ها از میانگین درامدها کمتر بوده که معنای سطح رفاه در جامعه شهری است. البته این استناد در حالی صورت می گیرد که در این گزارش که در رسانه دولت منتشر شده میانگین درآمد حقیقی خانوارها منتشر نشده تا ارزش واقعی درآمد و هزینه ها مشخص شوند.
افت محسوس درآمد حقیقی خانوارها
در این رابطه نگاهی به رشد درآمد سالیانه خانوارهای کشور نشان می دهد که در سال ۱۴۰۰، بالاترین میزان رشد سالانه درآمد خانوارهای کشور حداقل طی چهار دهه گذشته ثبت شده است؛ به گونه ای که میانگین درآمد سالانه خانوار شهری کشور سال گذشته به حدود ۱۱۲ میلیون و ۴۲۴ هزار تومان رسید که نسبت به سال ۱۳۹۹ افزایش بیش از ۵۰ درصدی را نشان می‌دهد؛ سال ۱۳۹۹ میانگین درآمد سالانه خانوار شهری کشور حدود ۷۴ میلیون و ۶۷۶ هزار تومان بوده است ، همچنین میانگین درآمد خانورهای روستایی نیز با رشد ۵۱.۵ درصدی نسبت به سال ۱۳۹۹ به ۶۳ میلیون و ۷۱۳ هزار تومان در سال گذشته افزایش پیدا کرده است . نکته حائز اهمیت در بررسی میانگین درآمد خانوارها در ۴ دهه گذشته حاکی از آن است که میانگین درمد در سال ۶۱ برای شهر نشینان حدود ۷۱ هزار تومان و برای روستاییان بالغ بر ۳۹ هزار تومان ثبت شده که بر اساس نمودارها این رقم تا سال ۶۹ تغییرات بسیار ناچیزی داشته و عملا ثابت بوده و رشد خود را از ابتدای دهه ۷۰ آغاز کرده است . از سوی دیگر بر اساس اطلاعات به دست آمده بیشترین رشد درآمدی در خلال این سال ها به سال های ۸۴ و ۸۵ بر می گردد و جوامع روستایی و شهری از بیشترین سطح رفاه برخوردار بوده اند. به گونه ای که نگاهی به آمار مربوط به درآمد حقیقی خانوارها یا ارزش واقعی درآمد نشان می دهد در این بازه زمانی درامد حقیقی خانوراهای شهری بالغ بر ۹۰ میلیون تومان برآورد شده و برای خانوارهای روستایی این رقم ۴۳ میلیون تومان براورد شده است؛ در حالی است که در آمد حقیقی این خانوراها در سال ۱۴۰۰ برای شهر نشینان حدود ۷۰ و برای روستاییان حدود ۶۵ میلیون تومان برآورد شده که کاهش قدرت خرید را به نمایش می گذارد. به عبارتی درآمد حقیقی شهر نشینان در سال گذشته نسبت به سال ۸۵ افت ۲۲ درصدی و برای روستاییان کاهش ۳۱ درصدی داشته است. از سوی دیگر از سال ۱۳۹۵ میانگین درآمد خانوارهای شهری بیش از ۳.۵ برابر شده است اما در همین بازه زمانی میانگین قیمت همه کالاها و خدمات رشد بیش از ۳.۸ برابری را تجربه کرده است هر. چند درآمد حقیقی خانوارهای شهری نسبت به سه سال گذشته بهبود یافته است اما در مقایسه با سال ۱۳۹۶ کاهش بیش ۲۵ درصدی را نشان می دهد. در حقیقت از سال ۱۳۹۷ و با بازگشت تحریم های اقتصادی و شوک کرونا،درآمد خانوارهای شهری به شدت کاهش پیدا کرد؛ به گونه ای که سال ۱۳۹۹ میانگین درآمد حقیقی خانوارهای شهری نسبت به سال ۱۳۹۶ کاهش بیش از ۳۵ درصدی را تجربه کرده است.
