زباله ها و پسماندهای تفکیک نشده حاوی مواد بسیار خطرناک می باشند و رها سازی آنها به صورت روباز و بدون فنس کشی علاوه بر آلوده نمودن هوا، با شروع فصل بارندگی و بارش باران و همچنین وقوع سیلاب شیرابه ها و مواد موجود در این منطقه وارد خاک می شود.
آرش حیدری – پیشرفت علوم و تکنولوژی و افزایش امکانات و رفاه شهری و به دنبال آن ازدیاد سرسام آور جمعیت شهرها و توسعه فیزیکی آنها تبعات فراوانی را به بار آورده است که یکی از بغرنج ترین و خطرناک ترین آنها تولید انواع زباله ها و پسماندهای شهری است که به یکی از مهمترین دغدغه ها و موضوعات مدیریت شهری عصر حاضر تبدیل شده است.
کشورهایی که نتوانند به راه حل های مناسبی برای این پیش آمد هولناک برسند نه تنها محیط زیست خود بلکه محیط زیست جهانی را در معرض تهدید قرار می دهند.
با کمال تأسف کشور ما نیز از جمله کشورهایی است که دیر هنگام و کندتر از بسیاری از کشورهای جهان و حتی منطقه به فکر چاره اندیشی افتاده اما در این کوشش و صرافت متأسفانه گاهی به بیراهه رفته است، اما آنچه مد نظر است وضعیت بغرنج جمع آوری و دپوی زباله ها و پسماندهای شهری شهرستان اندیمشک است که کم کم در حال تبدیل شدن به افسانه هزار و یک شب می باشد.
از گفته های بی نتیجه در این باب می توان زباله نامه ای تهیه نمود که علیرغم آن همچنان زباله ها و پسماندهای شهری این شهرستان به صورت غیراصولی و تفکیک نشده جمع آوری و سپس به کیلومتر ۱۰ جاده اندیمشک به سد دز، منطقه ای با نام محلی جارمه که میان کوهستان تنگوان و جلگه حاصلخیز لور است منتقل شده و بصورت روباز دپو و سوزانده می شوند که از جهات مختلفی خطرناک و بحران زا می باشد.
نخست آنکه این زباله ها و پسماندهای تفکیک نشده حاوی مواد بسیار خطرناک می باشند و رها سازی آنها به صورت روباز و بدون فنس کشی علاوه بر آلوده نمودن هوا، با شروع فصل بارندگی و بارش باران و همچنین وقوع سیلاب شیرابه ها و مواد موجود در این منطقه وارد خاک می شود.
این مواد سمی به مرور زمان با نفوذ به آبهای زیر زمینی که منبع اصلی آبیاری زمین های کشاورزی و تولید محصولات کشاورزی و دامی منطقه است و در پاره ای از اوقات هنوز هم به عنوان آب شرب مردم استفاده می شود موجبات وقوع بیماریهای بیولوژیک را فراهم می آورد.
این معضل در آینده ای نه چندان دور زندگی مردمان این دیار را با بیماری های متفاوت روبرو خواهد کرد.
مطلب دوم اینکه وجود این کوه زباله با وجود دامداری های سنتی منطقه و عبور و مرور احشام می تواند باعث مسمومیت های فراوان و تلف شدن یا بیماری و انتقال آن به انسان ها را به دنبال داشته باشد و سوم اینکه دفع غیر اصولی علاوه بر تبعات بهداشتی و محیط زیستی تلف شدن یک ثروت عظیم و با ارزش است که در جهان امروز به طلای کثیف شهرت یافته است و می توان با یک سرمایه گذاری و برنامه اصولی در کوتاه مدت این تهدید را به فرصتی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرستان و استان تبدیل نماید.
از طرفی با این سرمایه گذاری نابود شدن محیط زیست و ساکنان این محیط نیز جلوگیری کرد، اما این امر محقق نمی شود مگر آنکه یک اتفاق نظر و اجماع در مدیریت شهرستان به وجود آید تا زمینه سرمایه گذاری و نتیجه گیری مطلوب را فراهم آورد، زیرا فرصت اندک است و تولید روزانه ۱۳۰ تن زباله شهری در زمان فعلی می تواند تهدید را تبدیل به بحران کند. به امید شنیده شدن این خواستۀ انسانی و جهانی
