چند ماه پیشتر به مناسبت روز روابط عمومی، یادداشتی به همین نام نوشتم و در آن به کاستی ها، آسیب ها و تحلیل متون منتشر شده از سوی مدیران دستگاه ها در قالب پیام های مناسبتی اشاره کردم. درونمایه آن یادداشت، انتقاد به همشکل بودن و بلندپروازانه و ادبی بودن متن پیام ها و خالی بودن آنها، از برشمردن ماموریت های دستگاه ها و تبیین نوع ارتباط دستگاه ها با مناسبت های تقویمی بود.
در روز خبرنگار نیز شاهد انفجار مصاحبه و گفت و گوهای مدیران دستگاه ها با خبرنگاران رسانه ها و صدور پیام هایی با متون زیبا و تعریف و تمجید های کلیشه ای از ارباب مطبوعات و مشاغل مربوط به آن هستیم. البته همه مدیران به رخدادی که منجر به تعیین یک روز به عنوان روز خبرنگار شده است به خوبی واقف اند و به احترام آن روز، سنگ تمام می گذارند.
با گذری به متون منتشر شده در پاسداشت روز خبرنگار، جای چند موضوع ضروری و در ارتباط با صنف خبرنگاری و مشاغل وابسته به رسانه ها، به روشنی احساس می شود که در ادامه یادداشت به آن اشاره می گردد:
۱_ لزوم پاسخگو بودن مدیران دستگاه ها به خرده گیری ها و انتقادات ارباب مطبوعات به عملکرد دستگاه مربوطه.
۲_ لزوم جبران اشتباهات و خطاها و کوتاهی ها از سوی مدیران دستگاه ها پس از دریافت انتقادها.
۳_ لزوم تامین امنیت شغلی و تصویب قوانین و آیین نامه هایی برای امور حرفه ای و شغلی وابسته به کار مطبوعاتی از قبیل تامین خدمات درمانی و بازنشستگی و حمایت های قانونی و حقوقی برای این صنف.
۴_لزوم تبیین کارکرد خبرنگاران شاغل در دستگاه های اجرایی و تبیین نوع ارتباط آنها با بدنه ارباب جمعی دستگاه ها در جهت بازتاب دادن نیازمندها شاغلان دستگاه ها به مدیران.
۵- لزوم دسترسی آسان خبرنگاران به اینترنت قوی و دسترسی بدون استفاده از فیلتر شکن به شبکه های اجتماعی.
۶_ لزوم تامین وسایل و ابزارهای مدرن و پیشرفته خبرنگاری برای اهالی مطبوعات.
۷_ فراهم آوردن و تامین هزینه های حضور خبرنگاران و ارباب مطبوعات در دوره های آموزشی.
۸_ تشویق و ترغیب ارباب جمعی دستگاه ها به حضور فعال در فعالیت رسانه ای. همه دستگاه های تخصصی از جمله دانشگاه ها و آموزش و پرورش شایسته است تا تعدادی از پرسنل خویش را برای حضور در دنیای رسانه ای و نوشتن یادداشت های تخصصی به منظور ترویج آموزش همگانی تشویق و تربیت نمایند.
از میان همه رسانه ها، نقش و مسئولیت رسانه ملی با توجه به گستردگی و بودجه ای که از درآمدهای عمومی کشور به آن اختصاص می یابد، بسیار حائز اهمیت است.
این رسانه، در همه استان های سراسر کشور و از جمله استان خوزستان، مسئولیت حساس و سنگینی در بالا بردن و رشد اندیشه اجتماعی شهروندان دارد.
بر مدیران استانی این رسانه لازم است تا طی تماس با همه اقشار و مشاغل و احزاب سیاسی و صنعتگران و کار آفرینان و هنرمندان و فرهیختگان استان، برنامه های تولید خود را متناسب با نیازهای منطقه ای و محلی قرار دهند.
امید است به تدریج شاهد شناخت ژرف مدیران دستگاه ها از کارکردهای خبرنگاران در توسعه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مردم و جامعه باشیم.
