بی خیالی مسئولین و مشکلات حقوقی و معیشتی فرهنگیان به عنوان کسانی که مسئول مستقیم تعلیم و تعلم فرزندان ایران اسلامی و تربیت نسل برای آینده سازی جامعه هستند تا جایی پیشرفت که باعث شد طاقت جانشینان انبیاء طاق شود و با زدن به سیم آخر علیرغم محجوب و الگو بودن به خیابان ها بیایند و فریاد تظلم خواهی سردهند و از گذر این آب گل آلود دشمنان فرصت طلب نظام اسلامی نیز اقدام به صید ماهی کنند.
هر چند اندک امنیت جامعه و آرامش خیال مردم را بر هم زنند و به قول معروف دشمن شاد شویم اما به هر صورت این تلنگر دردناک و زخمۀ زده شده باعث شد تا نمایندگان ملت اقدام به تصویب قانون افزایش پلکانی حقوق و مزایای معلمان کنند تا شاید به صورت پلکانی حقوق معوق این عزیزان پرداخت شود و از حجم فشارهای مالی آنان کاسته شود.
اما متاسفانه پس از گذشت ماه ها از تاریخ تولد این مصوبه هنوز نه از پلکان خبری هست و نه از نتایج پلکان و گویی این طفل پلکانی سر زا از دنیا رفته است و حتی نمی شود به زنده متولد شدنش هم فکر کرد تا چه رسد به حق و حقوق یک مصوبه زنده…
لذا به نظر می رسد لازم است این مطلب را به عنوان تذکر به نمایندگان ملت، مجریان قانون و کسانی که به اهمیت نقش انسان ساز معلم اعتقاد دارند تقدیم کنم و از آنها میخواهم با جدیت بیشتر نسبت به این قشر خدمت نمایند.
