دفاع مقدس تنها مربوط به زمان جنگ نبوده و نیست، دفاع من از مردم خوزستان ، از مطالبات مردم ، از حق پایمال شده خانواده های شهدا ، از آوارگی مردم لالی و عنبر و … هم یک دفاع مقدس اجتماعی است.
جهانگیر غیبی پور مدیرمسئول هفته نامه نخل و بلوط در نشست بررسی اثرات اجتماعی احداث سد گتوند که در تالار اقتصاد بومی اهواز برگزار شد، گفت : معضل سد گتوند مانند اره ای است که در بدن یک انسان بنام خوزستان فرو رفته ، اگر به جلو حرکت کند پاره خواهد کرد و اگر به عقب کشیده شود باز هم این جسم نحیف را پاره می کند.
وی بیان داشت: با این فاجعه چه باید کرد ؟ آیا مثل یک زخم مادام العمر باید در بدن بماند و ما با آن سازگار باشیم؟ آیا جز سازگاری و عبرت و درس آموزی برای آتیه راه دیگری باقی مانده است؟
غیبی پور افزود : ۴ هزار میلیارد تومان هزینه صرف ساخت سد گتوند در آن زمان شده، اما امروز برای برچیده شدن سد مذکور ۹ هزار میلیارد تومان و ۱۰ سال زمان نیاز است و برای اصلاح همین سد ۶ هزار میلیارد تومان و البته ۱۰ سال! آیا امکان مالی و زمانی تحقق این اتفاق با شرایط امروز کشور شدنی ست!
این فعال رسانه ای ادامه داد: سد گتوند تمام آب های منطقه و زمین های پائین دست کشاورزی را شور کرده که برای جلوگیری از شورتر شدن زمین ها نیاز به ۳ هزار میلیارد تومان پول و چندین سال کار و تلاش است که بنظر این مورد هم محقق نخواهد شد.
جهانگیر غیبی پور گفت: از این ۴ هزار میلیارد تومانی که خرج این پروژه شده فقط یک استفاده میشود کرد و آن این است که مدعی العموم و دادستان محترم و مقامات قضایی ورود کرده، مجرمان را محاکمه کنند و به صورت عملیاتی این مسئله را بررسی کنند که درس عبرتی بشود برای مسئولین تا یاد بگیرند در ایران پروژه ها را بر اساس نظم و برنامه جلو ببرند و این گونه با مصرف بیت المال فاجعه به بار نیاورند.
این کارشناس ارشد علوم سیاسی اضافه کرد : مطالعات سد گتوند از سال ۷۵ اواخر دولت سازندگی شروع شد، در دولت اصلاحات ادامه یافت و در دولت مهر افتتاح شد، اما آن کسی که اشتباهات گذشتگان را تکمیل و مهر تاییدی بر انها زد و علیرغم همه هشدارها و مخالفت های کارشناسان دلسوز، سدگتوند را آبگیری کرد دولتهای نهم و دهم بودند.
مدیرمسئول پایگاه خبری مسیر مردم اظهار کرد: مجموعه ی دولتین احمدی نژاد معتقد بودند با ایجاد پتوی رسی می توانند جلوی قاطی شدن آب سد و کوه نمک را بگیرند اما ده روز بعد از پاره کردن روبان افتتاح توسط آقای احمدی نژاد، پتوی رسی شکاف برداشت و خاک رس و نمک در سد حل شدند.
غیبی پور با این نگرانی که امروز کف سد گتوند ده برابر از اقیانوس آرام و اطلس شورتر است و این یعنی یک فاجعه بزرگ برای زیست مردم خوزستان و حتی ایران! به سخنان خود پایان داد.
اگر رسانه ها حقایق را نگویند، شرمنده تاریخ می شوند
هوشنگ نوبخت ، مدیر خبرگزاری دفاع مقدس خوزستان و سردبیر رسانه آسماری که بعنوان نماینده جامعه رسانه و منتقد به سخنرانی پرداخت ، در ابتدا با قرائت شعری اظهار داشت : ما ایرانی ها و بخصوص خوزستانی ها به شدت مرده پرست هستیم و به شدت از زنده ها غافل و این خصیصه ی انسانی را در دیگر آیتم های اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی هم به ارث برده ایم.
وی افزود : حکایت سد گتوند هم مصداق همین موضوع است ، گذاشتیم تا یک طرح اشتباه و غیر اصولی به اتمام برسد و پس از بیماری و بستری شدن و مرگ ، بر مزارش جمع شده ایم که چاره ای بیندیشیم در حالی که اینگونه نشست ها و همایش ها را باید سالها قبل به انجام می رساندیم.
سردبیر رسانه آسماری ادامه داد : من اصالتا بچه لالی هستم و طرح قدیم ساخت سد و مکان قدیمی اش را به چشم خود دیدم و آنرا بررسی کردم ، اگر آن طرح قدیم در همان مکان حاشیه لالی ساخته می شد و بالا دست کوه نمک قرار می گرفت ، هیچکدام از مشکلات امروز اتفاق نمی افتاد و ما شاهد اینهمه فجایع انسانی ، زیست محیطی ، کشاورزی و … نمی بودیم.
نوبخت تصریح کرد : باعث و بانی تغییر ناشیانه مکان ساخت سد را همه می شناسند و محرز است که چه کسانی شبانه تصمیم گرفتند که این پروژه ی کارشناسی شده دهه پنجاه به این حال و روز بیفتد و سوال و مطالبه ی منه رسانه از طرف افکار عمومی این است که چرا نباید متولیان این خیانت بزرگ از دیواره سد آویزان شوند تا درس عبرتی شود برای بقیه که متوجه باشند به راحتی نمی توان از افکار عمومی و پول بیت المال و عواقب ناشیانه آن گذشت.
مدیر خبرگزاری دفاع مقدس گفت : دفاع مقدس تنها مربوط به زمان جنگ نبوده و نیست، دفاع من از مردم خوزستان ، از مطالبات مردم ، از حق پایمال شده خانواده های شهدا ، از آوارگی مردم لالی و عنبر و … هم یک دفاع مقدس اجتماعی است.
وی در پایان با نشان دادن تیتر روزنامه اش که از رئیس جمهور خواسته بود که حقایق را اگر چه تلخ ، به مردم بگوید، تاکید کرد : این پروژه نه تنها نتوانست به اهداف خود برسد بلکه نتیجه ی معکوس داده است و لکه ننگی شده است بر پیشانی کسانی که حتا شهامت ندارند از مردم معذرت خواهی کنند و حقایق موجود را بیان نمایند ولی ما بعنوان رسانه و یکی از ارکان توسعه و دموکراسی باید روشنگری کنیم و حقایق را بیان نمائیم که فردا شرمنده ی تاریخ نشویم و فرزندان مان بابت سکوت مان در این برهه ، سرافکنده نشوند.
