۲۲مرداد ماه روز تشکل های مردم نهاد،و مشارکت های اجتماعی و لزوم نگاه ویژه ی دولت دوازدهم به سازمانهای مردم نهاد NGo
مشارکت های اجتماعی در یک تعریف کلی عبارت است از شرکت فعال و سازمان یافته ی افراد و گروههای اجتماعی در امور اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی جامعه به گونه ایی که این قدرت جمعی در راستای نیل به مصالح،علایق،و منافع همه ی جامعه جهت گیری شود.
حضور مردم در تشکل ها و شرکت در امور اجتماعی نوعی سرمایه ی اجتماعی است که همه ی کشورهای توسعه یافته به آن توجه ویژه دارند،اموری که امروزه یکی از عناصر قدرت نام دارد.
کشورهایی مانند:چین،ویتنام،مالزی،کره، با داشتن مشارکت برزگ اجتماعی و بوجود آمدن بسیج عمومی برای رشد جامعه از صفر تا به بالاترین درجه ی اهداف اجتماعی ،اقتصادی خود رسیده اند.
در کشور ایران سالهاست که تشکل های مردمی در قالب سمن ها،گروههای خیریه،فعالین محیط زیست و حامیان طبیعت،سازمان های NGo و دیگر مراکز مردمی بوجود آمده است و روز بروز شاهد رشد این نهال مردمی هستیم.
سازمانهای مردم نهاد درکشورهای مختلف با توجه به فرهنگ های بوجود آمده درهر کشور حول محورهای مختلف شکل می گیرد.
اطلاع رسانی و آگاه سازی عمومی (ارتباطات)
جذب مشارکت مردمی(بسیج عمومی)
جذب سرمایه ها و منابع کوچک مردم(بسیج منابع)
ایجاد گسترش و تقویت هماهنگی بین دولت و مردم (هنجار سازی)
چند نمونه از اهداف تشکل های مردم نهاد می باشد.
سازمان های مردم نهاد،نظام پنهان ارتقای سلامت جامعه هستند،و به نوعی “صدای مردم “نامیده می شوند.
سمن ها ،نهادهای مردمی، یکی از بازو های اصلی پیشرفت بهسازی جامعه،محیط زیست،فرهنگ و بهداشت ،کاهش فقر و بی عدالتی در سلامت جامعه می باشند.
منابع مالی محدود،ارتباط ناکافی سازمانهای غیر دولتی با دولت و باور ضعیف دولت از نقش سمن ها و سازمان های مردمی، سه مانع رشد این ذخایر بزرگ جامعه هستند.
به امید آنکه در چشم انداز برنامه های دولت دوازدهم نگاه ویژه ایی به فعالان نیک اندیش جامعه در جهت تحقق اهداف ملی که همان حفاظت از منابع،و ذخایر عظیم طبیعی ،دانش و سرمایه های فرهنگی، داشته باشد.
چرا که هیچ ملتی رشد نخواهد کرد مگردر اتحاد مردم برای آبادانی کشور در قالب تشکل ها و مشارکت های اجتماعی..
