جشن طلاق مراسمی است که ابتدا در آمریکا سر و کله اش پیدا شد. روانشناسان آمریکایی اعتقاد داشتند این جشن، زهر جدایی و تلخی اش را می گیرد و تحمل رنج زندگی پس از طلاق را می کاهد.
رامتین لطیفی ؛در خانه، تالار یا باغی لوکس و پرطمطراق میزهایی چیده شده است که رویش را با اسباب پذیرایی از قبیل میوه، شیرینی و شربت پر کرده اند. استیجی در انتهای سالن تعبیه شده که گروه موسیقی روی آن مستقر است و ترانه های شاد می خوانند.
مدتی که از مراسم بگذرد به مراسم شام دعوتید. احتمالا پس از شام، زوجی که میزبان جشن هستند به روی استیج می آیند و ضمن تشکر از حضور گرم مدعوین اعلام می کنند که رابطه آنها به عنوان زن و شوهر تمام شده است. سپس در میان بهت و حیرت شما حلقه های ازدواج را از دست در می آورند و آنها را با قیچی یا چکش معدوم می کنند و مسالمت آمیز و با لبخند از هم جدا می شوند؛ بله، شما مهمان مراسم «جشن طلاق» بوده اید.
سر و کله اش از کجا پیدا شد؟
جشن طلاق مراسمی است که ابتدا در آمریکا سر و کله اش پیدا شد. روانشناسان آمریکایی اعتقاد داشتند این جشن، زهر جدایی و تلخی اش را می گیرد و تحمل رنج زندگی پس از طلاق را می کاهد. رفته رفته اما با مطالعه روی زوج هایی که با جشن طلاق از هم جدا می شوند دریافتند که این مراسم هم توسط نوکیسه ها مصادره شد و به یک کالای لوکس مصرفی برای عرض اندام و به شو آف تبدیل شده است.
کی وارد ایرانی شد؟
خواهی نخواهی این کالای لوکس مانند تمامی پدیده های رسمی و غیررسمی به کشورهای دیگر صادر شد. ایران هم از این قاعده مستثنا نبود. اولین خبر رسمی برگزاری این مراسم در ایران سال ۸۸ در یکی از روزنامه ها کار شد. خبر همانقدر که عجیب و حیرت آور بود، جنجالی هم بود و به سرعت اخبار و گزارش های جشن طلاق همه نشریات را تسخیر کرد. کار حتی به تریبون نمازهای جمعه و تذکر ائمه جمعه و نیز واکنش چند تن از مراجع تقلید کشید.
پس از آن عده ای از کارشناسان، جامعه شناسان و مسئولان درباره جشن طلاق حرف زدند و از پیامدها و فرجامش ابراز نگرانی کردند اما کمی پیاز داغ ماجرا زیاد شد و بدین ترتیب جشن طلاق هویت منبسط تر از آنچه وجود داشت در رسانه ها پیدا کرد. به جز چند مورد همه شاهد غیرمستقیم ماجرا بوده اند و فقط در مورد برگزاری این مراسم داستان هایی شنیده بودند، اما خبر به حدی تکان دهنده بود که واکنش ها شدیدتر از وقوع ماجرا بود.
بالاخره هست؟ یا نیست؟
دم دستی ترین راه برای فهمیدن وجود یا عدم وجود یک پدیده، سرچ در اینترنت است. انواع و اقسام عبارت هایی که می شد با جشن طلاق ساخت را سرچ کردم و چند عکس از کارت دعوت به مراسم و کیک با طرح های مخصوص جشن طلاق را پیدا کردم اما از خود مراسم عکسی در فضای مجازی وجود ندارد.
کدام بد است؟ طلاق یا جشن طلاق؟
باید اعتراف کرد که البته طلاق همیشه بد نیست و با فرض این که زن یا شوهری معتاد، بیکار یا بزهکار و نااهل از آب در بیاید یا تفاهم و جهان بینی مشترکی بین شان وجود نداشته باشد، طلاق جایز است و فرد با طلاق و جدایی، زندگی سالم و فرصت های زندگی سالم را به خود و فرزندانش برگردانده است.
حتی گاهی طلاق را از ادامه زندگی مشترک بهتر می دانند چرا که ازدواج خوب باعث سلامت جسمی و روانی افراد می شود و در مقابل، ازدواج بد می تواند اثر مخربی بر سلامت جسمی و روانی افراد بگذارد اما با این حال اینگونه ریخته شدن قبح طلاق و جشن گرفتن آن، زنگ هشداری برای جامعه ایرانی است؛ زنگ هشداری که هر چند مدت هاست به صدا در آمده اما هنوز راه حلی اساسی برای آن اندیشیده نشده است و امروز جوانان بعد از مدت کوتاهی زندگی که با تجمل و عروسی های آنچنانی آغاز می شود، شاید برای فخر فروشی و ژست گرفتن به گزینه جشن طلاق آنچنانی هم بیندیشند. اما به غیر از دلایلی که گفته شد، آیا برگزاری جشن طلاق می تواند دلایل دیگری هم داشته باشد؟
اگر هست چرا هست؟
در گذشته ای نه چندان دور طلاق عملی شنیع بود که باعث سرشکستگی و شرمندگی والدین می شد و این عمل در خفا و سکوت خبری انجام می شد و حتی الامکان از برملا شدنش در میان دوستان و اقوام جلوگیری می کردند. پس از برملا شدن خبر طلاق موجی تازه از جانب اقوام و دوستان شروع می شد و هر یک از زوجین مورد هجمه جملاتی از قبیل چرا طلاق گرفتید، حیف شد، بدبخت شدی، حالا می خواهی چه کار کنی؟ اشتباه کردی و … قرار می گرفتند. این هجمه در دوره ای طولانی، خاطرات ازدواج شکست خورده و تلخی طلاق را علی الدوام به هر یک از زوجین یادآوری و آنها را ملزم می کرد تا دلایل شان را تک تک و جداگانه به همه سوال کنندگان توضیح دهند و از عمل خود دفاع کنند.
