دیوید ممت را به عنوان نمایشنامه نویس برنده جایزه پولیتزر(تسخیرناپذیران–ما فرشته نیستیم) و بعد از آن فیلمنامه نویس (پستچی دوبار زنگ می زند–رای دادگاه) می شناسیم، هرچند فیلم گلن گری گلن راس او را که کارگردانی کرده نیز قابل ستایش می دانیم.
“ممت “را که متولد ۱۹۴۷ است، می توان از نسل هنرمندان معترض پس از جنگ، سینمای آمریکا دانست، هنرمندانی که نوک پیکان حمله را به سوی سیاستمداران آمریکا نشانه رفته اند، فیلمسازانی مثل”برایان دی پالما “،”سیدنی لومت”و”مارتین اسکورسیسی” از این رده اند.ممت نیز در فیلم اسپارتان به دل سیاست و سیاست بازی های مردان سیاسی آمریکا نقب زده است .
رئیس جمهور آمریکا برای پیروزی بر رقیب انتخاباتی خود، اجازه ربودن دخترش را می دهد، تا بتواند از آن به عنوان یک حربه بر علیه رقیب استفاده کند. اما ربایندگان دختر را تحویل قاچاقچیان دختران که آنها را برای فحشا به کشورهای عربی می فروشند، می دهند. اسپارتان، پلیسی صادق و وظیفه شناس مامور یافتن دختر می شود. باند قاچاقچی مورد حمله افراد رقیب انتخاباتی قرار می گیرند، تا بوسیله آزاد کردن دختر که اینک معتاد شده و به فحشا گرائیده، بتوانند بر علیه رئیس جمهور تبلیغ کنند.
اسپارتان ناخودآگاه وارد جریان پیچیده سیاسی شده است. او تصمیم به نجات دختر می گیرد و زمانی که می خواهد دختر را نجات دهد، با مخالفت او برای بازگشت به خانه مواجه می شود زیرا دختر وضعیت فعلی را به زندگی در خانه ای که عاری از هرگونه محبت و عاطفه است ترجیح می دهد. این بار ماموران امنیتی تلاش می کنند با کشتن اسپارتان، دختر را به عنوان نجات از یک گروگانگیری سیاسی به شهر بازگردانند، بالاخره نیز موفق شده و از نجات دختر و ورود او به شهرش، به عنوان یک مسئله تبلیغاتی بر علیه عملیات تروریستی و گروگان گیری بهره می جویند، بدون اینکه کسی از درونیات دختر سئوال کرده و یا حتی اطلاع پیدا کرده باشد.
همان گونه که گفته شد، دیوید ممت با روش خاص خود که تکیه بر دیالوگ و حتی تکرار بعضی از کلمات مهم است، این جریان پیچیده سیاسی را به زبان سینما درآورده است. او توانسته مرکز ثقل بیماری جامعه که سبب از هم پاشیدگی خانواده شده است را نشانه رفته و از درون کاخ ریاست جمهوری آمریکا، موضوع را تعقیب کند. حتی دختر رئیس جمهور را که می بایست الگویی برای جوانان باشد، معتاد شده و اعمالش در حد یک دختر فاسد و خیابانی پیش رفته است. پس به چه کسی می توان اطمینان کرد؟! عدم امنیت برای خانواده ، گسترش مواد مخدر، همه چیزهایی هستند که می بایست توسط دولت و در راس آن رئیس جمهور، از بین برده شوند. اما وای به روزی که بگندد نمک! البته این نکته را نباید از نظر دور داشت که فیلم در سال های پس از حادثه یازده سپتامبر ساخته شده است، حادثه ای که تاثیر مستقیم بر روند فیلمسازی آمریکا داشته و مسائلی مثل ترور و مبارزه با آن از موضوعاتی است که سینما شدیداً به ان علاقمند شده است .
ادامه دارد…
برای مشاهده بخش قبلی اینجا را کلیک کنید
