رجبعلی کرد– این علم از طریق معلمین به متعلمین منتقل و آنان نیز این همه شگفتی خلق کردند و می‌کنند. پس در یک کلام می‌توان ادعا کرد کههمه مدیون معلم هستیم. اگر در ایران و جهان روزی به نام معلم نبود یک نقص و عیب بزرگ متوجه همه ی ملل و دول این کره خاکی بود و حال که روزی جهانی بنام معلمو روزی درایران بدین نام در تقویم است جای بسی خرسندی است.
چقدر بجا و شایسته است که سالروز شهادت معلمی متعهد و متعبدبنام استاد مطهری که نماد و مظهر معلم به تمام معناست بعنوان روز معلم نامگذاری شد. تمام نام‌هایی که به طریقی برایپاسداشت و گرامیداشت و ارج نهادن بهقشری خاص نامگذاری شد ذیل روز معلم است و بدون معلم آن روز موضوعیت ندارد. پزشک و روز پزشک ،مهندس و روز مهندس و…. بدون معلم معنا و مفهومی ندارد.
معلم است که پزشک و مهندس و پرستار و محقق و مخترع و … می‌پروراند و هر دستاورد علمی مدیون و مرهون معلم است. گرچه روزی بنام معلم داریم و دراین روز از معلمین تجلیل می‌شود اما بسنده کردن به یک روز و تجلیل معلم در همین یک روز کافی نیست. در حقیقت هرروز و هر لحظه روز معلم است و باید معلم را قدر دانست و بر صدر نشاند.
اگر کسی یا گروهی و قشری را بیشتر از قشر دیگر مورد تجلیل قراردهیم ممکن است بوی تبعیض به مشام برسد و یا نسبت به هم یک حس رقابت یا حتی حسادتی ایجاد شود اما وقتی از معلم یاد می‌شود و از او تقدیر و تجلیل می‌شود یعنی به همگان و همه اقشار احترام گذاشته شد.
هرجا که نوری از علم و معرفت روشن است و هرآن چیزی که زندگی را سهل و آسانتر کرده و هرجا که صحبت از تمدن و پیشرفت و رشد و توسعه در هر بعدی مشاهده شود منشا همه آنها معلم است و بس. پزشک و مهندس و مخترع و محقق و مولف و شاعر و هنرمند و فیلسوف یعنی معلم.و معماری و شهرسازی و ماشین و هواپیما و قطار و دیجیتال و ماهواره و اینترنت وتمام کشفیات و اختراعات و درمان دردها تسهیل همه سختی‌ها در همه ابعاد و همه تکنولوژی از وجود معلم است.
همه معلمین باید یک آرم و نشان ویژه ای داشته باشند تا در خیابان و بیابان در خانه و کارخانه در حضروسفر در حین کار یا خرید یا تفریح در همه حال و همه جا و توسط همگان مورد تقدیر و تجلیل و تکریم واقع شود. معلمی عشق است و همگان باید عاشق معلم باشند. اگر جامعه ای خواهان رشد و ترقی و تعالی و عزت و شوکت و ابهت و اقتداراست باید آحاد آن ملت در مقابل معلم سر تعظیم فرود آورند و عظمت و هیبت و جلال و جبروت خود را در خضوع در مقابل معلم بدست آورند ما با دانستن و قدرم علم و احترام به مقام شامخ معلم می‌توانیم مقامی کسب کنیم ولاغیر. هرکشوری که به علم و عالم و معلم توجه بیشتری کرد بهره بیشتری از این راه نصیبش شد.
هیچ دینی به اندازه اسلام به علم توجه و تاکید نداشت. قرآن با کلمه بخوان آغاز شد و قرآن در جمله ای استفهامیمی‌گوید آیا آنان که می‌دانند و آنان که نمی‌دانند باهم برابرند؟ در جای جای قرآن و در رفتار و سیرهمعصومین توجه ویژه به علم شده و احترام ویژه به معلم یعنی گرامی داشت انسانیت و دین.
اگر معاش می‌خواهیم و بیاد معاد هستیم با حرمت نهادن به علم و احترام به معلم دست یافتنی است.
سخن آخر این کهخیر دنیا و آخرت در علم آموزی و کوشش وافر در این خصوص و احترام خاص و قلبی به معلم است.حقیقتا” معلمین چون شمع میسوزند تا به عالم نور معرفت و پیشرفت بدهند. با سوختن خود روشنابخش هستند. آیا این قشر سزاوار همه گونه تجلیل و تحسین نیست ؟
بهر طریقی ازآنان تجلیل شود باز هم حق مطلب ادا شدنی نیست.تمام مظاهر مادی و معنوی پیشرفت مظهری از علم و حلم و مهر معلم است. از عالم و معلم باید فراتر از شعار و جزء باورهای درونی ما باشد و بر دولتمردان و قلم بدستانوصاحبمنصبان و صاحب‌نظران است که تجلیل و تکریم از معلم را در جامعه نهادینه کنند. انشاالله.
رجبعلی کرد -مدرس دانشگاه
